I have battled demons that won't let me sleep

De roodharige was in paniek geraakt. Misschien had ze niet zo laf moeten zijn en boven de grond moeten blijven, bij de andere studenten. Maar dat was ze niet. Ze was niet dapper genoeg daarvoor. Haar dierlijke instincten om te vluchten waren sterker geworden en uit het zicht van iedereen was ze veranderd in de Tigris. Het beest nam wel vaker de controle over haar lichaam, voornamelijk wanneer ze bang was. En dat was vaak, want ze had last van nachtmerries. Zeker sinds er studenten ontvoerd waren. Een heksenjacht om het ras van mutanten uit te roeien, dat had ze gehoord van andere studenten die soms berichten van het vaste land te horen kregen. Het was eng. Ze herinnerde zich hoe de inwoners van dat dorp achter haar aan waren gegaan toen ze nog opgesloten zat in haar dierlijke vorm. Ze zou het geschreeuw nooit meer vergeten, de vlammen van hun fakkels waarmee ze haar aan hadden gestoken. Het net wat ze over haar heen hadden gegooid. De pijnlijke steken van de voorwerpen waarmee ze in haar zij hadden geprikt. Ze zou het nooit meer kunnen vergeten.

En de paniek die onder sommige leerlingen heerste had haar ook beïnvloed. Clarissa was in paniek geraakt en veranderd naar haar Tigris, waarna deze het schoolgebouw had verlaten om een afgelegen plaats te zoeken. Het was dat ze omringd werden door zee, anders was ze allang al weggeweest. Maar ze konden geen kant op hier, dit eiland was gewoon verdoemd. Waarom had ze zich hierheen laten brengen? De tijger had paniekerig haar toevlucht gezocht in de sewers. Ze was er wel eens vaker naartoe gevlucht, ook toen ze bang was geweest. De tijger legde haar oren wat naar achter toen ze de gedempte herrie hoorde. Nee, ze wilde niet weten wat er daar boven aan de gang was. Met een versnelde pas liep ze verder. Er was een licht gesis te horen, haar poten waren zo warm dat ze het vocht op de stenen hier beneden lieten veranderen in stoom.

{Open!}