Het was een rustige doordeweekse dag waarop er niet veel klanten in de bar zaten. Niet dat Esmee het heel erg vond, want zo ging het nu eenmaal. Het weekend zou er wel weer voor opmaken, dat wist ze zeker. Zeker nu de studenten van het mutanten school op Genosha ook naar Sundberg waren gevlucht. Dit viel zeker te merken want ze hadden een heel wat nieuwe klanten in de bar. Het was hard werken maar Tobias wist dat ze dat niet erg vond, zelfs wel leuk vond. Ze werd er vrolijk van om zoveel mensen in de bar te zien en het maakte dat ze alleen maar harder haar best deed om de mensen te vermaken. Nu kon ze het eventjes iets rustiger aandoen, maar het was ook nog vroeg dus er kon verandering in komen. Met de nieuwe inwoners kon een doordeweekse avond misschien ook wel wat drukker worden dan verwacht, daar zal ze vast nog wel achter komen.

Ze was dus nu vooral bezig met het schoonhouden van de ruimte terwijl ze af en toe iemand aan de bar hielp, er waren nog niet zoveel mensen dus ze kon het even alleen. Als het drukker zou worden zou iemand moeten bijspringen, Tobias waarschijnlijk of het meisje die hier ook kwam te werken. Esmee had haar nog niet ontmoet maar dat zou nog wel komen. Het enige wat ze wist was de naam en dat ze een van de gevluchte studenten was. Grappig hoe eigenlijk zij zelf ook een mutant was maar altijd ervoor had gezorgd dat ze normaal over zou komen, en niet als een mutant. Nu zal ze al snel tussen de mutanten en zou ze als mutant misschien normaal zijn. Niet dat Esmee haar gaves zou gebruiken, ze zou misschien hoogstens haar snelheid kunnen gebruiken maar dit voelde erg vreemd om te doen. Zeker na jarenlang afleren om het te gebruiken.

Rustig haalde ze een doekje over alle tafels heen en zorgde ze ervoor dat alles er weer netjes en schoon uitzag. Dat was wel fijn voor klanten en heel belangrijk. Het hoorde bij een van de verantwoordelijkheden van werken in een bar en Tobias zou het zeker op prijs stellen. Vegen had ze al gedaan toen er nog geen klanten waren dus het zag er grotendeels al heel netjes uit. Ze eindigde uiteindelijk nog door een doekje langs de glazen kasten te halen en toen begon ze te merken dat de meeste mensen vrij waren. Het begon langzaam donkerder te worden en meer mensen stroomden binnen. Niet zo enthousiast als in een weekend en het was nog genoeg om in haar eentje te redden, maar toch genoeg om haar bezig te houden. Het was iets waar Esmee veel handigheid in had, want ze kon goed drankjes inschenken en afwassen terwijl ze met de mensen praatte. Vandaag waren er alleen weinig mensen alleen en waren ze grotendeels met elkaar aan het praten dus ze kon vrij rustig doorwerken. Zachtjes neuriede ze dan ook af en toe mee met de muziek die op de radio afspeelde.

Open

Ondanks dat Esmee het liefste werkte op drukke dagen vond ze het niet erg om een paar rustige avonden op haar te nemen, het kon soms ook wel relaxed zijn, of verrassend. Soms kon het plots druk worden zonder dat je het verwachtte, dat gebeurde ook wel eens. Je kon de stroom van mensen nu eenmaal niet voorspellen, zeker niet nu er een nieuwe groep plaats had genomen in Sundberg. Tja, dat zorgde al even voor wat meer verrassingen, misschien was het daarom ook wel handig dat er een nieuw meisje aangenomen werd. Ze was dan nog wel een student maar ze kon hun makkelijk uit de brand helpen hier en het zou haar een goede werkervaring geven. Stiekem hoopte Esmee dat ze ook wel wat avonden mocht werken met dit meisje, er was niets mis met een beetje extra vrouwenpower achter de bar.

Deze avond waren er veel groepen, de alleenstaande mensen bleven een beetje uit maar die zouden ook vast wel komen. Het was altijd grappig hoe je een duidelijk verschil kon zien in mensen en hun redenen van waarom ze naar de bar gingen. Je had de groepen tieners die hier kwamen om te chillen, maar je had ook de groepen ouderen die hier vooral kwamen voor hun kroegspelletjes. Volwassenen kwamen vaak om bij te praten met vrienden of kennissen. Dan had je de vrijgezellen die hier kwamen om misschien een leuke andere single te vinden, of puur de seks zoekers die maar op een ding uit zijn. Gelukkig waren die laatste hier niet al te veel, en als ze hier waren zochten ze niet al te veel problemen. Naast die mensen had je de mensen die probeerde weg te komen van hun leven, omdat deze niet helemaal liep zoals ze wilden. Deze mensen wilde vaak wel praten en waren ook niet meer weg te krijgen aan het eind van de avond, iets wat Esmee wel zielig vond maar ze ging er professioneel mee om.

Het was haar wel opgevallen dat er een jong meisje binnen was komen lopen en ze had haar ook kort aangekeken terwijl ze naar de bar liep. Ze leek alleen te veel in het rond te kijken om het op te vallen. Rustig aan ging Esmee door met haar werkzaamheden en hield ze ook een oogje op mensen die mogelijk een drankje wilde bestellen. Toen het meisje was gaan zitten was Esmee meteen dichter komen staan en keek ze het meisje met een glimlach aan. Ze wilde vragen of ze haar misschien aan een drankje kon helpen maar voordat ze haar mond open kon doen kreeg ze zelf al een vraag. ”Rustig dagje?” Vroeg ze waarop Esmee weer even haar mondhoeken wat verder optrok. ”Ja, meestal wel op de doordeweekse dagen, maar het weekend maakt het vaak wel weer goed.” Liet ze vriendelijk weten. ”Aangenaam, ik ben Julie. Ik kom jullie vergezellen vanaf volgende week,” Sprak het meisje vervolgens waarop Esmee haar meteen aangenaam verrast aankeek. ”Oh, dus jij bent de student die hier is aangenomen.” Zei ze vrolijk terwijl ze haar hand schudde. ”Ik ben Esmee, je aanstaande collega hier.” Ging ze vrolijk verder, want ze vond het oprecht leuk om het meisje te ontmoeten. Ze was vrij makkelijk in vrienden maken en ze gokte dat dit ook niet moeilijk zou worden. ”Heb je er al zin in?” Vroeg ze vervolgens waarna ze bijna vergat dat ze het meisje nog geen drankje had aangeboden. ”Kan ik je trouwens ook een drankje aanbieden?” Vroeg ze vervolgens uit vriendelijk. Ze ging er niet vanuit dat Tobias een meisje zou aannemen die niet oud genoeg zou zijn om drank te mogen schenken, dus die vraag stelde ze niet want ze ging er niet van uit.

Zelfs voor een doordeweekse avond vond Esmee dat het redelijk druk aan het worden was, er kwamen meer mensen binnenwandelen dan normaal. Het was niet dat ze het niet aankon, want zo druk was het ook niet. Je zou het nog rustig mogen noemen, maar er hing wel een gezellige sfeer. Veel mensen leken zich wel te vermaken en dat zorgde ervoor dat de plaats er goed uit zag. Het zou wat anders zijn als er allemaal nukkige mensen zouden zitten. Dit was gewoon een kwestie van lekker doorwerken met het vrolijke geroezemoes op de achtergrond, wat haar liet weten dat het wel goed ging. Het jonge meisje dat binnen kwam lopen leek niet erg veel emoties af te stralen maar Esmee kon wel aan haar rondkijken opmerken dat ze nieuwsgierig was, of ze had het volledig verkeerd natuurlijk. Toch, meestal had haar mensenkennis het wel altijd aan het goede eind.

Het meisje stelde een vraag waarop Esmee gemakkelijk antwoord gaf, ze werkte inmiddels al lang genoeg in de horeca om niet meer verlegen te zijn in de buurt van mensen. Ze had een vrolijke, spontane uitstraling en kon goed opschieten met mensen doordat ze zo aardig was. Er zat letterlijk geen greintje kwaad in het blonde meisje. Al snel kwam ook de reden naar voren waarom dit meisje hier was gekomen, ze kwam hier namelijk werken. Natuurlijk wist Esmee wel precies wie ze was, want ze was er wel op voorbereid. “Aangenaam Esmee,” Zei het meisje terug waarop zij vriendelijk terug glimlachte. Toch kon ze het niet negeren dat het een klein beetje leek alsof ze een glimlachje aan het forceren was. Ze kon niet echt plaatsen of dat kwam van verlegenheid of dat ze het niet echt leuk leek om te gaan werken in de bar, maar ze ging maar van het eerste uit. ”Eigenlijk wel, ik denk dat het leuk kan worden,” Liet ze weten op de vraag die Esmee had gesteld, iets wat haar liet weten dat het meisje het toch wel leuk leek, dus dat was niet de reden. Gelukkig maar! Het leek Esmee wel leuk om een collega erbij te krijgen.

”Een glaasje water alstublieft,” Liet Julie weten waarop Esmee lachend knikte. Niet helemaal wat ze verwacht had maar oké dat was natuurlijk prima. Ze ging nooit iemand erop aandringen om alcohol te drinken, dus ze zou haar gewoon een glaasje water geven. ”Natuurlijk,” Liet ze weten waarbij ze een glas pakte en vervolgens naar de koelkast liep. Ze pakte hier een fles water uit, want ja ze ging wel kwaliteit water schenken natuurlijk. ”Gezonde keus, maar je mag ook best wat anders kiezen hoor, we hebben vanalles.” Liet ze weten, voor het geval ze alleen maar bescheiden was, dat was namelijk niet nodig. Hoewel, water natuurlijk ook heel fijn was. Ze dronk het zelf ook vooral veel water wanneer ze zelf aan het werk was. ”Werk jij hier al lang?” Vroeg het meisje waarop Esmee haar weer aankeek voordat meer vragen volgde. ”En hoe is het om hier te werken? Leuke collegas?” Ging ze verder en ze moest even kort lachen. Ze knikte eventjes. ”Valt mee, nog niet extreem lang hoor, maar ik had al wel veel ervaring in de horeca.” Legde ze uit. Nee het was niet extreem lang geleden dat haar ouders naar Sundberg waren verhuisd. ”Het is heel leuk om hier te werken, zeker als je het leuk vind om met mensen te werken, wat ik heel erg leuk vind.” Liet ze weten met een vrolijke glimlach die leek eigenlijk niet weg te gaan. ”Tobias is ook erg leuk om mee te werken, het is hier eigenlijk nooit saai.” Liet ze weten om het meisje een beetje een goede indruk te geven. Ze leek erg aardig en dat was een goede eigenschap, dus het was vast niet moeilijk om haar in te werken hoewel dat waarschijnlijk de taak van Tobias zou worden.

Natuurlijk ging Esmee niemand ooit aandringen om alcohol te drinken, dat zou ze zelf ook niet willen. Soms had je er gewoon geen zin in, of was het niet handig. Ze wou alleen niet dat het meisje koos voor water omdat ze bescheiden wilde zijn, want dat hoefde niet. Bovendien ging ze hier werken, dus daar zaten hier en daar ook wel wat voordelen aan verbonden. Gemakkelijk schonk ze het water in het glas en zette ze deze voor Julie op de toog neer, zodat ze het kon pakken. Esmee had zelf ook altijd water in de koelkast staan voor haarzelf dus ze ging haar geen kraanwater schenken, dat was geen kwaliteit. “Nee hoor, water is prima,” Gaf ze toe dus ging Esmee er ook niet verder op in. Ze deed dat nooit bij mensen, ze mochten van haar altijd water hebben. Soms bood ze het zelfs aan wanneer ze zag dat mensen net iets te veel op hadden gehad en ziek werden. Wat een beetje water dan wel niet voor wonderen kon doen.

”Ik heb nog geen ervaring, maar ik ben wel vastberaden om bij te leren,” Vertelde Julie waarop Esmee glimlachte. Als er iets was wat goed was, was dat het wel. Dan maakte het niets uit of je ervaring had of niet, iedereen moest ergens beginnen. ”Nou dat is het belangrijkste, toch?” Vroeg ze vrolijk waarna ze even in het rond keek of ze nog iemand kon helpen, maar dat viel een beetje tegen. Niemand had lege glazen en ze leken allemaal druk in gesprek. Toen ze over haar baas vertelde leek het meisje te schrikken? Ze wist niet zeker of ze dat goed had gezien, vast wel niet. Het was wel een beetje vreemd. ”Het klinkt alvast verschrikkelijk fijn om hier te werken, ik kijk er echt naar uit,” Zei de jonge student vervolgens waarop ze dat idee een beetje liet varen, ze had het vast helemaal verkeerd. ”Ik denk dat het wel goed gaat komen.” Motiveerde ze haar met een vriendelijke glimlach. Nu zag ze wel iemand een seintje geven waarop ze eventjes wegliep om diegene aan te horen. Hij zat niet heel ver weg en ook aan de bar. Samen met een andere man bestelde ze een Whiskey, on the rocks. Snel ging Esmee aan het werk, maar niet te snel, want snel had voor haar een andere definitie. Gewoon normaal, mensen-snel.

Terwijl ze bezig was met het inschenken van de Whiskey hoorde ze Julie zachtjes ‘wauw’ zeggen. Ze leek erg onder de indruk van de drank-verzameling. Tja, die was hier best groot. Zo’n beetje de hele kast stond vol met verschillende flessen drank. Meerdere merken van elk soort zelfs. “Dus wat is het meest gekende drankje hier? Of is er echt iets speciaal dat jij echt graag lust,” Vroeg het meisje vervolgens waarop ze haar weer aankeek, maar vervolgens eerst de twee Whiskeys aan de mannen gaf. ”Pfoe, daar vraag je me wat.. Ik denk dat alles wel zo’n beetje gedronken wordt.” Zei ze eerlijk terwijl ze ook even over de drankcollectie ging. ”Natuurlijk is de Whiskey of the rocks erg populair maar de cocktails zijn ook geweldig.” Ging ze verder waarop ze het meisje even met een grijnsje aankeek. ”Mijn persoonlijke favoriet is de Woo Woo maar een goede Mojito gaat er ook altijd wel in.” Zei ze met een klein uitdagend toontje, voor het geval ze eentje wou proberen. ”Maken jullie alles to order,” Vroeg ze waarop Esmee eventjes een schaker naar voren haalde. ”Wat denk je zelf?” Vroeg ze terwijl ze het omhoog hield en er voor de grap ook even mee schudde, ze zou de hint wel pakken.  

Motivatie was het belangrijkste wat er bestond als je graag een baan wou hebben, want wanneer je de motivatie had om dingen bij te leren zoals vaardigheden of andere skills, dan kwam het wel goed. Meestal dan. Ze kon zich op het moment geen situatie bedenken waarop het niet zo zou zijn maar ze deed ook niet echt haar best. In plaats daarvan richtte ze zich weer op het meisje. Ze was misschien wel een beetje vreemd maar goed tot nu toe had Esmee geen grote zorgen, daarbij kende ze het meisje nog maar net. Waarschijnlijk was ze wat verlegen, iets wat wel beter zou worden over tijd. Zolang ze de motivatie er maar voor had, kwam het vast wel goed met haar.

Ze hield ondertussen nog even een klant die haar aandacht vroeg voor een drankje, want ze bleef natuurlijk wel aan het werk en kon de klanten niet gaan verwaarlozen omdat ze in gesprek was. Dit kon Julie vast ook wel begrijpen want zij wou dit werk ook gaan doen, dus dat moest ze wel weten. Ondertussen had ze even de drankcollectie staan te bewonderen en had Esmee haar zachte woorden wel gehoord. Ja, het was best veel en Tobias mocht er wel trots op zijn. ”Dat is een kunst op zich…”, En het was inderdaad wel een kunst dat alles wel gedronken werd. Natuurlijk ging niet elke fles zo snel als de andere maar er zaten geen flessen bij die nooit aangeraakt werden. Plus het ene merk werd misschien iets meer gewaardeerd dan de andere maar ook voor de minder geliefde merken waren er liefhebbers. Zolang je alles maar zou hebben, dat zou mensen wel terugbrengen. Ze knikte dan ook en gaf vervolgens antwoord op de volgende vraag, haar favoriete drankje. ”Misschien toch maar eentje proberen dan? Geef me die…” Begon ze waarop Esmee begon te grijnzen, het lukte haar toch om het meisje een beetje comfortabeler te maken om een drankje te nemen. Natuurlijk antwoorde ze dat ze de Woo Woo wou, goede keus, al zei ze het zelf.

Bij de volgende vraag antwoordde ze niet direct maar liet ze het meisje het zelf uitzoeken door hints te geven. Ze pakte de shaker erbij en deed eventjes alsof ze aan het shaken was. Vast duidelijk genoeg. ”Dat is een duidelijke JA denk ik zo,” Liet ze weten waarop Esmee even moest lachen. Ja duidelijker kon ze het ook niet echt maken. Nou, op naar het maken van die Woo Woo. Ze pakte een groot Moijto glas met ijsklontjes en draaide zichzelf om zodat ze wat drankflessen kon pakken. Uit de kast pakte ze de vodka en de perziklikeur, om vervolgens uit de koelkast cranberriesap te pakken. Glimlachend keek ze Julie aan terwijl ze heel precies begon te schenken, al leek het bijna automatisch te gaan. Vodka eerst, vervolgens perziklikeur en van de cranberrysap ging er het meeste in. Dit werd eerst geshaked voordat ze een limoen erbij pakte. ”Let je op? Want dit wordt het lekkerste drankje dat je ooit gehad hebt.” Grijnsde ze vrolijk terwijl ze het drankje inschonk en vervolgens de limoen pakte en deze met een knijper heel uit kneep over het drankje. ”Een klassieke Woo Woo.. Maar als je mij vraagt mist het nog een ingrediënt die er eigenlijk niet bij hoort maar het wel veel beter maakt.” Ging ze verder waarop ze een takje mint pakte en deze bij het drankje in deed. Ze pakte als laatste nog een zwart rietje en zette het glas voor Julie neer met een glimlach, benieuwd naar wat er ervan zou vinden..

Het was voor Esmee zo makkelijk geworden omdat je het zo vaak had gedaan, het ging bijna automatisch, ze hoefde er niet meer bij na te denken. Ze zou het zelf sneller kunnen, heel veel sneller, maar dat deed ze niet omdat ze niet wou weggeven dat ze een mutant was. Nog altijd een oude gewoonte die ze van haar vader had geleerd. Het was daarom ook dat de meeste mensen het niet wisten en zelf nooit iets doorhadden. Esmee gebruikte daarbij haar mutatie ook bijna nooit want ze had het ook niet echt nodig, hoewel het soms wel van pas kon komen. Zo had ze wel eens mensen gered van een genante val of dieren van ongelukken, dus de snelheid kon ze wel gebruiken. De andere dingen.. Tja, ze wist niet eens hoelang het geleden was eigenlijk?

In ieder geval, het maakte niet uit, want in een mum van tijd had ze een lekker cocktail voor haar nieuwe collega klaar staan. Ze deed nog even mee dat ze met al haar ogen aan het meekijken was, waarop Esmee glimlachte. Julie zou het zelf ook snel moeten doen en natuurlijk zou Tobias haar wel de tijd gunnen om alles een beetje op te nemen. Het zou vast niet direct van haar verwacht worden om perfecte cocktails klaar te maken. In ieder geval wist ze al een geheim recept van Esmee, en dat was de mint bij de Woo Woo. ”Een eigen touch sowieso leuk, dan lijkt het drankje een beetje meer van jezelf en dat maakt het nog eens zo uniek,” Liet Julie weten waarop Esmee weer glimlachte. Ze zou waarschijnlijk haar gelijk geven wanneer ze het geproefd had. ”Soms kan het best leuk zijn om een beetje dingen te proberen en dat mag, zeker wanneer de resultaten goed smaken.” Legde ze uit. ”Maar dit werd gedaan bij een club in mijn geboortestad, daarom ken ik het geheim.” Verklapte ze vervolgens wel, want ze wou niet alle credit op haar nemen. Verder werd het alleen nergens gehad, tenminste dat idee had ze.

Nu was ze alleen wel nieuwsgierig naar wat de ander ervan zou vinden, al waren er vrij weinig mensen die deze fruitige cocktail niet lekker vonden. Ze nam een slokje en aandacht wachtte Esmee haar reactie af. ”Dat is wel echt super goed,” Zei ze waarop Esmee haar vrolijk aankeek. Ze nam meteen nog een slokje. ”En die munt geeft het inderdaad net dat beetje meer kick,” Ging ze verder en dat was net wat Esmee bedoelde. Je had namelijk het zoete van de cranberrysap en de perziklikeur, dan de zure smaak van de limoen en die frisse munt smaak maakte het gewoon af. Nu had Esmee sowieso wel een grote liefde voor de munt, want de Mojito was ook een van haar favoriete.

Nog een keer leek Julie de menukaart te bestuderen van de drankjes. ”Ik kijk er echt naar uit om ze allemaal uit mijn hoofd te kennen,” Liet ze weten, iets wat Esmee goed kon begrijpen. Dat was best leuk, want wie wilde nu niet toveren met cocktails? Het was zag er daarnaast ook erg cool uit, vond Esmee zelf. Ja hoor, zij had zichzelf als klein kind echt al wel met een shaker zien staan. ”Dat komt snel genoeg, geef het even de tijd en dan weet je ze allemaal.” Reageerde ze, om het meisje wat moed in te zamelen. ”Is er eentje die zeer moeilijk te maken is?” Vroeg ze vervolgens waarop Esmee even moest nadenken, het was voor haar allemaal al vrij bekend. ”Ik denk dat de Bloody Mary wel redelijk tricky is, maar puur omdat er veel ingrediënten aan te pas komen. Voor de rest valt het wel mee denk ik.” Vertelde ze aan het meisje..

”Zelfs als de smaak niet optimaal is, is de kans groot dat ik het toch nog opdrink hoor,” Liet Julie weten, iets wat Esmee op zich wel begreep, ze deed het zelf vaak ook wel. Al zou Esmee niet snel iets bestellen wat ze niet lekker vond, dat kwam heel zelden voor. Eigenlijk alleen wanneer vrienden iets voor haar zouden bestellen. Zo hield Esmee niet zo heel erg veel van pure drank, want er moest wel iets doorheen om het een lekkere smaak te geven. Daarom dat ze ook liever voor een cocktail ging, of shotjes. Hoewel ze shotjes meestal alleen echt deed wanneer ze op stap was met vrienden. Ze had alleen even geknikt om te laten weten dat ze het begreep. ”Het doet er niet toe van waar het komt, hier – in Sundberg, komt het van jou,” Antwoordde ze toen Esmee vertelde dat het recept niet helemaal door haarzelf bedacht was. Lachend knikte ze. ”Dat is wel waar.” Glimlachte ze vrolijk.

Waarschijnlijk zou Julie nu ook vast al wel doorhebben dat die glimlach een beetje constant op haar gezicht stond, want ja zo was Esmee gewoon. Ze had altijd een positieve instelling. Het maakte haar dan ook oprecht blij dat het meisje haar cocktail lekker vond, want het was toch weer een iemand die ze er blij mee kon maken. Meestal vonden mensen haar Woo Woo wel erg lekker dus ze had niet zoveel anders verwacht, maar het bleef leuk. Plus, ze had nu ook zelf gezien hoe ze hem kon maken, dus ze had haar misschien ook wel wat geleerd. Of toch in ieder geval dat je wel een beetje met smaken mocht spelen door van het klassieke recept af te stappen. Het was leuk om een eigen draai ergens aan te geven.

”Dan zal ik er gewoon veel en vaak moeten maken,” Zei ze en Esmee knikte. Dat was wel hoe het werkte. Des te vaker je een cocktail of een ander drankje zou maken, des te makkelijker het werd. Je moest het een beetje in je systeem krijgen, en in het begon vooral vragen stellen wanneer het nodig was. Tobias zou haar vast en zeker goed helpen en anders mocht ze Esmee ook om hulp vragen. ”Zal ik je eens een tip geven? Ga er thuis ook mee aan de gang, zodra je eentje geleerd hebt. Maak ze desnoods voor je vrienden.” Glimlachte ze. Thuis leerde je soms het best, hoewel de druk in de bar ook wel goed deed. ”Hmmm, voor een ingewikkelde cocktail te zijn ziet die er toch maar saai uit vind ik,” Vervolgde Julie, waarop Esmee haar even vragend aankeek. Ze had het niet helemaal verwacht maar ze snapte het ook wel. ”Het is ook niet mijn favoriet, maar er zijn redelijk wat mensen die hem erg lekker vinden en je moet de ingrediënten maar zien te onthouden.” Zei ze rustig terug met nog altijd haar vrolijke uitstraling.

”Ik heb een beentje voor met mijn Frans maar Duits is absoluut geen optie, is Engels ook goed? Want ik hoor hier enkele talen,” Vroeg ze vervolgens waarop Esmee ook even in het rond keek. Wel ja, natuurlijk waren daar wel oplossingen voor. Ze maakte even een nadenkend geluidje. ”Het is mooi dat je Frans wel kent, en Engels natuurlijk. Denk dat je het jezelf wel makkelijker maakt als je wat Duits leert, aangezien duitsers vaak niet geweldig goed zijn in Engels, maar ik denk dat je de eerste tijd nog niet alleen zal werken dus dat komt vast wel goed.” Vertelde ze motiverend. ”Je leert het wel door het een beetje te proberen,” Ging ze verder..

Heel moeilijk was het opzich niet om een cocktail je eigen te maken, gewoon een beetje experimenteren met smaken en kijken wat wel en niet smaakte. Tuurlijk zou je niet altijd een geweldige cocktail maken, soms zelfs een hele vieze, maar dan wist je het. Esmee was vroeger altijd al bezig geweest met smaken, eerst natuurlijk met cakejes en koekjes maar later toen ze haar eerste cocktail had geproefd wist ze dat ze hier ook mee kon oefenen. Nieuwe smaken zoeken. Het maakte haar wel een vrij gewilde bartender in clubs en bars, ze kende vrij veel drankjes uit haar hoofd en was ook niet bang om dingen uit te proberen. Haar vader had vrij veel vrienden in die wereld en die kende Esmee ook allemaal wel. ”Noem het dus maar gerust je eigen verzinsel of je eigen toevoeging,” Zei het meisje waarop ze even glimlachte. Wel, nu zou ze dat waarschijnlijk nooit echt doen maar ze vond het wel lief van het meisje dat ze het zei. Al zei haar glimlach al genoeg over dat ze het lief vond. Ze knikte ook even en ging verder.
Zo gaf ze het meisje een goed tip over thuis dingen maken, want in die situatie kon het soms makkelijker zijn om drankjes uit je hoofd te kennen. Geen werkdruk of stress, gewoon lekker relaxed de drankjes uitvogelen. Het meisje keek haar weer aan, al deed ze dit niet heel vaak. Soms leek het meer alsof ze het deed omdat ze zichzelf ertoe dwong, maar dat gaf niets. Ze leerde het wel makkelijker vinden uiteindelijk. Het werk zou haar vast wat meer zelfverzekerdheid geven, het zou haar vast goed doen. ”Mijn vrienden zijn niet het type voor zoete cocktails,” Zei ze waarop Esmee even bedenkelijk knikte, al voegde Julie er snel ook al toe dat ze hun er misschien eens mee moes verrassen. ”Zou ik zeker doen, ze zullen het misschien ook wel erg lekker vinden.” Zei ze vrolijk terug. Niet iedereen hield van cocktails maar ze was ervan overtuigd dat er voor iedereen tenminste wel één cocktail was. ”En anders kun je ze ook altijd verrassen met een cocktail die niet zo zoet is maar juist zuur?” Ging ze verder waarbij ze haar schouders even vragend ophaalde. Niet iedereen hield van zoet, maar er waren genoeg andere smaken.
”Ah, misschien moet ik een hele stapel flashcards aanmaken, dan kan je mij afvragen,” Zei ze over het drankje dat veel ingrediënten had, maar volgens het meisje wel een vrij saai drankje was. Tja, toch waren er wel liefhebbers voor dus je moest ze wel kennen. Zelf hield ze persoonlijk ook niet zoveel van een Bloody Mary maar er waren wel mensen die het een lekker drankje vonden. Esmee hield zelf meer van de echt fruitige cocktails maar iedereen had een andere smaak. ”Ja, dan leer je ze vast in no time.” Zei ze vrolijk terug met een lachende knipoog. Toen het over talen ging leek Julie iets minder enthousiast te zijn over het Zwitserse Duits. Wat ook geen makkie was natuurlijk. ”Ik betwijfel dat het ooit vlot gaat gaan bij mij. Frans en Duits liggen zo ver uit elkaar qua klanken, zeker dat verschrikkelijk maffe Zwitserse Duits,” Legde ze uit waarop ze het wel een beetje snapte. Het was vrij lastig om Duits te leren wanneer het volledig vreemd was, ook van je eigen taal. Esmee had hier voordeel in omdat Nederlands vrij dichtbij Duits lag, maar ze kon ook Frans. ”Het hoeft ook niet vlot te gaan, mensen begrijpen die dingen heus wel. Toch is het niet onmogelijk, het lukt je vast wel.” Probeerde ze gewoon positief te zijn.
Ze wilde vervolgens voor nog een drankje gaan, dus blijkbaar was de verlegenheid wel een beetje weg, iets waar Esmee wel gelukkig van kon worden. Het was haar bedoeling om iedereen op zijn gemak te laten voelen in deze plek en het was haar weer gelukt. Ze keek Julie aan het een scheve glimlach en zag hoe ze nog wel het laatste beetje water opdronk, wat wel verstandig was. Tenminste, als je graag een beetje nuchter wilde blijven dan. Esmee dronk bijna altijd water tussen drankjes door, ze was niet een grote zuipschuit die zichzelf vol zou drinken met alleen alcohol. Ze dronk omdat ze het lekker vond en niet om dronken te worden. ”Een mojito alstublieft, maar maak er iets origineels van als dat gaat,” Vroeg ze vervolgens waarop ze haar even bedenkelijk aankeek. Oei, dat was geen makkelijke maar ze zou het in ieder geval proberen. Hoewel, aan de andere kant? Je kon natuurlijk meer fruit toevoegen aan een Mojito? ”Hmm.. Komt eraan.” Zei ze eerst bedenkelijk maar vervolgens schoot ze eigenlijk ook al snel weg om spullen te pakken voor de Mojito. Ze kon nu wel gaan voor de Cranberries maar die hadden ze natuurlijk al gehad, dus het moest wat anders zijn. Voor kort liep ze naar achter om te zien wat ze daar nog hadden liggen en toen vond ze een mango. Hmm.. Klonk haar best goed eigenlijk? Ze liep terug met de mango in haar hand waarna ze de traditionele Mojito begon te maken alleen voegde ze er een mango aan toe die ze in stukjes sneed. Mocht Julie van fruitige Mojito’s houden zou ze deze vast lekker vinden. Ze voegde als laatste een rietje toe en zette het gras voor het meisje neer. Toen realiseerde ze dat het er eigenlijk ook wel vrij lekker uitzag met de geel/oranje stukjes mango. ”Een Mango Mojito voor mevrouw,” Zei ze er vrolijk bij terwijl ze een stapje terug zette, wachtend op haar reactie..