Onderwerp: Re: Power Napping Gone Wrong wo dec 30, 2015 12:58 pm
Power napping gone wrong
Marshall Eriksen
Het was allemaal veel voor te verwerken in Eloise haar hoofd. Ze had zijn verleden dan misschien wel gezien, maar het was allesbehalve hetzelfde als dat Marshall het ervaren had. Het was zijn vader geweest, zijn moeder. Hij had zijn moeder dood op bed zien liggen, hij had zijn vader zien doorslaan. Het waren de personen die de belangrijkste rol in je leven zouden moeten vervullen, maar het leek alsof het leven het hem niet gunde. Aan zijn herinneringen en woorden maakte ze op dat de band die hij met zijn moeder gehad had, sterk was geweest. Maar die met zijn vader… Een zacht zuchtje rolde over haar lippen en ze zag hoe hij ondanks alles naar haar glimlachte. Voorzichtig glimlachte ze terug. Marshall moest een ongelooflijk sterk persoon zijn, het kon gewoon niet anders. Ze keek hem aan, in zijn helderblauwe ogen en probeerde te lezen wat er allemaal in zijn hoofd om ging. Maar ze zag niets, enkel die sombere blik, ondanks dat hij toch glimlachte. Kort gleden haar gedachten uit naar haar eigen ouders. Beide schatten van mensen die haar de prachtigste jeugd ooit bezorgd hadden. Ze probeerde het zich voor te stellen hoe zij zich zou voelen als haar hetzelfde overkomen was, maar kon de gedachten niet aan en slikte ze weg. Gelukkig had Marshall zijn zussen gehad… Nogmaals kneep ze zachtjes in zijn onderarm. Nee, ze was echt niet van plan om nog van zijn zij te wijken. Of toch niet vandaag.
Ze voelde hoe zijn lichaam reageerde op het moment dat ze haar lippen tegen zijn bovenarm had geduwd. Het was een fractie van een seconde dat hij leek te rillen, maar toch had ze het gevoeld. Langzaam trok ze haar mond terug en keek hem aan, ergens bang…of nieuwsgierig naar wat ze in zijn ogen zou lezen. Was het ongepast wat ze gedaan had? Maar het was alsof Marshalls ogen klaar stonden om die van haar op te vangen, alsof hij écht in haar ogen wilde kijken en niet op een oppervlakkige manier. De manier waarop hij haar toe glimlachte maakte dat ze het nog warmer kreeg dan ze al reeds bij hem onder het deken had, en ze luisterde aandachtig naar zijn woorden die erop volgden. "Ik was echt bang dat je het niet zou begrijpen, dat het niet meer goed zou komen.." Eloise fronste aandachtig haar wenkbrauwen, waardoor de blik op haar gezicht serieus werd. Ze dacht na over zijn woorden en beet zachtjes op de binnenkant van zijn wang. Ergens kon ze hem wel begrijpen, waarom hij er zo bang voor was. Anderzijds ook weer niet. Haar serieuze blik maakte plaats voor een klein, geruststellend glimlachje en ze keek hem aan. Hij moest geen bang hebben om haar te verliezen. Het was geen van allen Marsh zijn keuze geweest, de dood van zijn moeder, zijn vader die de rede van zin verloor en de bende die hen terroriseerde. En ze wilde hem helpen, oprecht. "Maar ik ben blij dat ik het kwijt ben. En maak je geen zorgen om Shay en Brooke.. Als je nog dingen wil weten, mag je ze vragen" Ze knikte langzaam, en liet haar smalle schouders wat meer omlaag hangen. Ergens was ze bang voor de reactie van zijn zussen, die hadden immers er niet voor gekozen om hun heel verleden aan haar bloot te leggen, maar toch was het gebeurd. Ze zouden er later nog wel op terugkomen, toch? Ze had geen zin in een onverwachtse confrontatie met Brooke of Shay. Wie weet wat ze haar zouden aandoen… ”Oke.” zei ze op fluistertoon en keek kort omlaag naar haar schoot, nadenkend. En toen keek ze opzij, naar zijn hand die op haar arm lag en zijn duim die zachtjes heen en weer streek. Het liet een aangename strook van tintelingen achter, en Eloise verzette zich kort, waardoor ze hem nog wat dichter tegen zich aanvoelde. ”Ik ben er klaar voor.” Eloise glimlachte hem toe en dacht even na. Er waren verschillende zaken waarover ze vragen wilde stellen, maar ze bedacht zich dat het misschien het gemakkelijkst was om over zijn moeder te praten. Niet over de ziekte die ze gehad had, maar gewoon over wie zijn moeder was als persoon. ”Wat voor iemand was je mama?” vroeg ze hem toen zachtjes. Het was misschien niet een vraag die hij verwacht had, maar het was wel iets waar ze oprecht nieuwsgierig naar was. En misschien kamen op die manier vrolijkere herinneringen naar boven. Al kon het ook een heel averechts effect hebben. Met grote, aandachtige ogen keek ze hem aan en wachtte geduldig op een antwoord.
Onderwerp: Re: Power Napping Gone Wrong wo dec 30, 2015 3:16 pm
"I promise you, you're all I see"
Ontelbare keren had hij zichzelf zitten afvragen hoe het anders had kunnen gelopen zijn. Wat als ze wel voldoende geld hadden gehad om hun moeder te genezen? Of wat als ze gewoon nooit ziek was geweest? Dan was zijn vader nooit zo verloren geweest of zo door het lint zijn gegaan. Of wat als de man die zichzelf onterecht vader was blijven noemen zijn verantwoordelijkheid had opgepakt en zijn kinderen had opgevangen zoals hij dat hoorde te doen? Niet beginnen gokken en drinken, niet zomaar ineens verdwijnen zonder iets te zeggen om helemaal stomdronken terug te komen een paar dagen later. Dat de politie hem soms thuis had afgezet, snapte hij ook niet. Waarom had niemand er aan gedacht dat hij niet in staat was om voor zijn kinderen te zorgen? Ofwel hadden ze het wel geweten.. En er gewoon niks om gegeven. Gewoon hun job doen en klaar, niet verder dan dat, om dan ’s avonds naar hun eigen gelukkige gezinnen terug te keren.
Maar hij probeerde er niet bitter om te zijn. Ook niet toen hij Elo aan haar eigen ouders hoorde denken. Hij kon niet boos zijn, integendeel. Marsh was blij dat zij goeie ouders had gehad die voor haar hadden gezorgd en haar gelukkig hadden gemaakt in haar kindertijd. Hij kon haar er niet om haten, en hij wist dat Shay en Brooke dat ook niet zouden doen.. En trouwens, het was zijn schuld dat Elo er nu van af wist, ze had niet aangedrongen, hij had haar alleen maar gegeven wat ze verdiende in zijn ogen. De waarheid. Hij vertrouwde haar, en hij wou dat zijn zussen hem in die beslissing vertrouwden, zoals ze anders altijd achter hem stonden. Maar Eloise maakte zich zorgen. ”Oke.” Fluisterde ze bijna onhoorbaar, en bemoedigend gaf hij haar een korte knuffel. Hij zou niemand aan haar laten komen, dat stond wel vast.
Marshall kon wel begrijpen dat ze nog steeds vragen had, en nu hij toch al over het onderwerp had gepraat, was het misschien het moment om er op in te gaan. Het bleef even stil voor ze een vraag stelde, en voor nu liet hij de vragen in haar hoofd voor wat ze waren, tenzij ze die luidop ging stellen. ”Wat voor iemand was je mama?” Vroeg ze, en hij sloeg zijn ogen even neer, maar niet op een verdrietige manier. Eerder nadenkend, terwijl hij de fijne herinneringen ophaalde die hij zich kon herinneren of ooit in de gedachten van zijn zussen had gezien. "Ze was een heel liefhebbend persoon. Altijd overbezorgd ook", Zei hij met een zachte grinnik. "Ik herinner me niet zo heel veel, ze werd ziek toen ik vier was, maar ik voelde me altijd heel veilig bij haar. Heel vrij ook", Zei hij, waarna hij Elo terug aan keek en eventjes stil was. "Ze.. Ze leek best op jou", Fluisterde hij, hopend dat ze dat niet super raar of creepy zou vinden..
Onderwerp: Re: Power Napping Gone Wrong ma feb 08, 2016 6:41 pm
Power napping gone wrong
Marshall Eriksen
Ergens voelde ze zich weer schuldig, dat ze de gedachten van haar eigen ouders niet had kunen onderdrukken. Zeker nu ze wíst dat Marshall ze kon horen. Het was vaak dat ze het vergat, dat hij die gave had, maar sinds dat hij haar betrokken had in de droom van zijn verleden kon ze het geen seconde meer uit haar hoofd zetten. Hij voelde hoe Marshall haar een knuffel gaf en zachtjes ademde ze in, waardoor zijn aangename lichaamsgeur in haar neus drong. Voor een moment sloot ze haar ogen en ging om in het moment. Ze konden het draaien en keren hoe ze wilden, dit had hen dichter bij elkaar gebracht, ookal was het oorspronkelijk niet de bedoeling geweest.
Nadat ze haar vraag gesteld had was het voor een moment stil geworden, een stilte die ze meer dan eender wie respecteerde. Terwijl prulde ze voorzichtig haar veters los en trok haar schoenen van haar kleine voeten af, waardoor ze zich meet op haar gemak langs hem kon settelen, en hem onrechtstreeks ook extra duidelijk maakte dat ze niet onmiddellijk weg zou gaan. ”Ze was een heel liefhebbend persoon. Altijd overbezorgd ook.” Voorzichtig grinnikte ze met hem mee, en bij de beschrijving van zijn moeder, schoot het beeld van haar eigen moeder voor haar ogen. Het was haast alsof hij haar aan het beschrijven was. ”Ze.. Ze leek best op jou.” Haar mond viel een beetje open en met haar grote ogen staarde ze hem aan. Seconden gingen voorbij en Eloise fronste bedenkelijk haar wenkbrauwen. ’Op een vreemde manier voel ik me vereerd Marsh.’ De volgende vorm die op haar lippen verscheen was een vertederde glimlach, weer dat tikkeltje verlegen. Opnieuw kneep ze zachtjes in zijn bovenarm. ’Ik had haar graag ontmoet. Alleen al aan de glimlach op je gezicht bij de herinneringen aan haar kan ik zien dat ze enorm veel voor je betekend moet hebben.’ Ze bedrukte haar woorden met een kort knikje. ’Wat was haar naam?’ Namen waren voor Eloise heel belangrijk, het maakte de herinneringen reëel en haast tastbaar.
Onderwerp: Re: Power Napping Gone Wrong ma feb 08, 2016 10:27 pm
"I promise you, you're all I see"
Het was de eerste keer dat hij zich schuldig voelde over zijn mutatie. Vroeger kon het hem niet veel schelen wat hij binnen kreeg en wat niet. Maar nu hij wist dat het haar wat ongemakkelijk maakte, wou hij dat hij wat meer controle had over wat hij hoorde. Als hij haar zo gerust kon stellen, dat haar gedachten voor haar alleen waren, dan zouden ze alweer een stap verder zijn. En dan zou hij zich misschien ook beter voelen. Als het om haar ging, dan wou hij gerust gaan praten met Jean om te kijken of iemand hem kon helpen met die telepathie. Maar dat waren zorgen voor een andere keer. Voor nu probeerde hij zo goed en zo kwaad mogelijk haar hoofd met rust te laten, zodat ze haar gedachten toch een beetje voor zichzelf had.
Haar vraag overviel hem wel. Uit alle vragen die ze mogelijks had, stelde ze deze. Al was het wel lief, op de een of andere manier. Dat ze niet vroeg naar alle pijnlijke details. Met een beetje heimwee naar vroeger sprak hij over haar, liet haar ondertussen rustig in haar eigen gedachten zonder dat hij zich er op focuste. En toen gooide hij er iets uit dat best voor een awkward situatie kon zorgen. Hij beet zachtjes op zijn lip toen hij haar uitdrukking zag. ’Op een vreemde manier voel ik me vereerd Marsh.’ Zei ze, met een tedere glimlach. Ze kneep opnieuw in zijn bovenarm. Het ontspande hem toch een beetje, zorgde voor een half glimlachje op zijn lippen.
’Ik had haar graag ontmoet. Alleen al aan de glimlach op je gezicht bij de herinneringen aan haar kan ik zien dat ze enorm veel voor je betekend moet hebben.’ Vervolgde ze. Hij haalde even zijn hand door zijn haren en liet zijn hoofd toen weer tegen het hare aan leunen. "Ik denk wel dat zij jou ook had willen ontmoeten", Knikte hij zelfzeker. ’Wat was haar naam?’ Vroeg ze vervolgens, en hij moest er even om lachen. Het was gewoon stom toeval, meer niet. Maar haar naam leek zo hard op die van Elo. "Haar naam was Eliza", Zei hij zacht, zijn stem klonk vreemd. Een soort intens verdriet, maar ook een soort aanvaarding. De emoties die hij voelde waren al even intens, al was het alsof hij ook heel even haar warmte weer kon voelen..
Onderwerp: Re: Power Napping Gone Wrong di feb 09, 2016 7:43 pm
Power napping gone wrong
Marshall Eriksen
Marshall was zoveel meer dan dat je op het eerste zicht aan hem zag. Oké, hij had zijn tatoeages en zijn niet alledaagse look, maar toch.. Er ging veel meer schuil achter zijn uiterlijk dat Eloise zich ooit voor mogelijk had durven stellen. Vanaf dag één had ze zich afgevraagd wat de betekenis was achter zijn tatoeages, gewoon omdat ze nieuwsgierig was naar de verhalen die iedereen in zijn leven meegemaakt had. Maar dit.. Dit verhaal had haar echt overvallen, en dat was duidelijk zichtbaar aan de manier waarop ze zichzelf had genesteld in de zij van Marshall. Veilig, warm. ”Ik denk wel dat zij jou ook had willen ontmoeten.” Eloise richtte haar hoofd naar beneden en probeerde aan zijn blik te ontsnappen als poging om haar rode wangen voor hem verborgen te houden. Het flatteerde haar, op een vreemde manier. Ze probeerde zichzelf het gemakkelijker te maken door naar de naam van zijn moeder te vragen. Maar het leek haast alsof het lot het ervoor deed.. In eerste instantie begon hij te lachen, totdat hij volgende woorden zei: ”Haar naam was Eliza.” Eloise richtte haar grote blauwe ogen omhoog en keek in die van Marshall, haar lippen had ze voor een moment stram op elkaar geperst. ’Ohh..’ fluisterde ze zachtjes en streek langzaam een pluk van haar zwarte haren achter haar oor. Met verstomming geslagen bleef ze voor een moment zitten en staarde voor zich uit. ’Hoe toevallig allemaal..’ fluisterde ze vervolgens, en trok voorzichtig een mondhoek omhoog vanaf het moment dat ze aan de houding van Marshall voelde dat het oké was.
Ze wierp een blik uit het raam van zijn venster en zag hoe buiten de schemering viel. Daarna keek ze naar haar tast die samen met haar schoenen een eindje verder lag, in de buurt van het shirt van Marshall, dat hij waarschijnlijk had uitgedaan voor zijn powernapje. Eloise ademde langzaam in en besefte dat haar goesting om op Pokémonjacht te gaan volledig over was. In plaats daarvan keek ze nogmaals naar Marshalls arm en de tatoeages die erop stonden en besefte ze dat ze vanavond veel liever hier, lekker warm bij hem wilde zijn. Voorzichtig wurmde ze zichzelf onder het deken uit en leunde op haar knieën voorover om naar zijn tshirt te grijpen. Op dezelfde manier ‘rolde’ ze weer terug en keek lichtjes glimlachend naar Marshall. ’Hier.’ fluisterde ze en overhandigde hem zijn tshirt. Ondanks dat hij onder het deken zat rilde hij af en toe nog, al kwam het waarschijnlijk meer door de emoties van daadwerkelijk door de koude. Maar toch, ze wou voor hem zorgen, of op zijn minst tonen dat ze met hem in zat. ’Ik vind het moeilijk om nog verder vragen te stellen Marsh.. Het was zo al zwaar genoeg voor je om erover te vertellen, dus misschien best dat we het nu laten rusten?’ Nu vragen stellen leek voor haar zo geforceerd, terwijl ze er zeker was dat op een ander moment, ze er spontaan opnieuw over konden beginnen. Opnieuw drukte ze heel lichtjes haar lippen tegen zijn bovenarm, om hem daar een kort kusje te geven. ’Als je erover wil vertellen, dan wil ik altijd luisteren. Maar we kunnen ook altijd iets leuks doen, zodat je je gedachten wat kan verzetten.’ Ze prikte zachtjes met haar vinger tegen zijn slaap en glimlachte hem verlegen toe.
Onderwerp: Re: Power Napping Gone Wrong wo feb 10, 2016 10:02 am
"I promise you, you're all I see"
Hoe langer hij hier zat, hoe kalmer hij werd. Sowieso ook dankzij Eloise, die naast hem was blijven zitten de hele tijd lang. Dat ze, na alles, niet weg was gegaan. Of ze het accepteerde? Nu nog niet, waarschijnlijk. Dat verwachtte hij ook niet van haar, dat kon hij niet vragen. Maar ze respecteerde het wel, en dat was voor nu meer dan genoeg. Ze probeerde hem ook niet te veroordelen, wat hij ook ten zeerste waardeerde. En ze onderwiepr hem ook niet aan een kruisverhoor, al had ze dat zeker wel kunnen doen. Ze had veel vragen, maar ze stelde precies de goeie. Ze schrok alleen nogal van zijn antwoord, zo te zien. ’Ohh..’ Fluisterde ze zachtjes. Ze was er best door onder de indruk, zo te zien. ’Hoe toevallig allemaal..’ Vervolgde ze, waarna ze licht haar mondhoek op trok. "Ja toch?" Glimlachte hij terug, hoopte haar toch wel helemaal gerust te stellen nu.
Hun plannen waren zo drastisch waren veranderd. Van pokémonjacht naar een potje janken op zijn kamer. Oh well, het was ook een manier van de band versterken. Elo was uiteindelijk de eerste die weer bewoog. ’Hier.’ Zei ze zacht terwijl ze zijn shirt aan reikte. Dankbaar nam hij het over en trok het over zijn hoofd. Zijn haar lag enorm door de war, maar het was toch een verloren zaak om het nog te proberen fixen. Ondertussen kwam ze terug tegen hem aan zitten. ’Ik vind het moeilijk om nog verder vragen te stellen Marsh.. Het was zo al zwaar genoeg voor je om erover te vertellen, dus misschien best dat we het nu laten rusten?’ Zei ze, waarop hij dankbaar knikte. "Daar is mijn hoofd blij mee", Grapte hij, al was het misschien niet helemaal van harte. ’Als je erover wil vertellen, dan wil ik altijd luisteren. Maar we kunnen ook altijd iets leuks doen, zodat je je gedachten wat kan verzetten.’ Zei ze, terwijl ze zachtjes tegen zijn hoofd porde.
Marsh dacht er even over na, besloot dan dat ze genoeg zware gesprekken hadden gehad voor vandaag. De pokémonjacht zouden ze nu ook moeten uitstellen, het werd al donker buiten. Het verbaasde hem ergens dat ze nog altijd geen aanstalten maakte om te vertrekken, maar hij was er wel blij mee. En toen kreeg hij een idee. De ideale manier om hem te ontspannen. "We kunnen Star Wars kijken?" Stelde hij voor, een beetje hoopvol. Zelfs al was het maar één film, en viel ze halverwege in slaap, hij wou het wel samen met haar doen.. En als ze in slaap viel, had hij wel een mooi excuus om haar wakker te porren, ghehe.
Onderwerp: Re: Power Napping Gone Wrong wo feb 10, 2016 3:07 pm
Power napping gone wrong
Marshall Eriksen
Het was zware kost geweest, en genoeg voor op één avond, vond Eloise. Dus ze kwam met het voorstel om iets anders te doen. In eerste instantie om gewoon en excuus te hebben om langer bij hem te zijn, en daarnaast ook zodat hij zijn gedachten een beetje kon verzetten. Zijzelf ook natuurlijk, want ze wist dat zolang ze er mee bezig bleven, hij ook alles in haar hoofd zou zien en er geen eind zou komen aan de negatieve gedachten. Niet dat ze er niet bij wou blijven stilstaan, integendeel. Maar ze had een moment nodig om er op zichzelf over na te denken, op alle mogelijke manieren zonder dat Marsh het kon horen. ”Daar is mijn hoofd blij mee.” Eloise greens hem liefjes toe en haalde haar hand zachtjes door zijn kuif die helemaal in de war zat. Hij zag er verdomd schattig uit zo half onder het deken, met zijn nog steeds lichtjes rood doorlopen ogen zijn haren die helemaal overhoop lagen. Kort hield ze haar hoofd scheef en krabde een beetje verlegen aan haar schouder.
Gelukkig kwam Marshall met een fantastisch voorstel en kon ze daarom glimlachen in plaats van om de veel te schattige manier waarop hij eruit zag. ’Jaaa, Star Wars!’ zei ze enthousiast en wipte kort omhoog terwijl haar ogen haast leken te glinsteren. ’Dan kan ik eindelijk het gat in mijn cultuur opvullen.’ zei ze met pretoogjes en plaatste zacht lachend haar tong tegen haar bovenste rij tanden. Ze kon zich nog maar al te goed zijn reactie herinneren toen ze hem had verteld dat ze nog nooit een van die films gezien had. Onmiddellijk begon ze in het rond te kijken, in de hoop ergens een berg dvd’s tegen te komen. ’Beginnen we met de eerste? Want ik heb ergens gehoord dat de films in verschillende volgorde’s ofzoiets kunnen gekeken worden.’ Op haar kniëen kroop ze richting het kastje waar de televisie op stond en wees naar de lade terwijl haar ogen vragend naar Marshall keken, alsof ze wilde vragen of de dvd daar in zat. Zomaar in zijn kasten snuffelen zou ze sowieso niet doen. ’En komt die Bobba dingske daarin voor?’ vroeg ze toen hardop met een brede glimlach waarbij kort haar tanden te zien waren.
Onderwerp: Re: Power Napping Gone Wrong do feb 11, 2016 2:12 pm
"I promise you, you're all I see"
Het was best een goed plan om gewoon even hun gedachten te verzetten. Want het was wel een feit dat haar luide gedachten hem er sowieso de hele tijd aan zouden herinneren, ook al deed hij nog zo hard zijn best om ze te negeren. Nog zo’n reden om te kijken voor een beetje training. Het was niet eens zeker dat het zou lukken, maar als hij het niet probeerde, zou hij het ook nooit weten. Elo keek hem afwachtend aan, blijkbaar moest hij iets zoeken om hun mee bezig te houden. Dat had ze beter niet gedaan. Natuurlijk zou hij haar nu onderwerpen aan een ware Star Wars marathon. Maar blijkbaar was ze er even enthousiast over als hij. ’Jaaa, Star Wars!’ Zei ze opgewonden. ’Dan kan ik eindelijk het gat in mijn cultuur opvullen.’ Merkte ze op, waardoor hij in de lach schoot. "We hebben nog een lange weg te gaan, young padawan", Grapte hij. Een reference die ze hopelijk zou snappen nadat ze de films hadden gekeken.
’Beginnen we met de eerste? Want ik heb ergens gehoord dat de films in verschillende volgorde’s ofzoiets kunnen gekeken worden.’ Vroeg ze, waarna ze richting de kast kroop. Hij volgde haar en trok de lade open. "Nope, eerst de vierde, dan de eerste, dan de tweede en dan nummer drie, vervoglens vijf, dan zes en als laatste zevennnn enzovoort”, Legde hij uit. Machette order was gewoon de beste volgorde tbh. ’En komt die Bobba dingske daarin voor?’ Vroeg ze, waardoor hij even opzij keek en haar half boos aan keek. "Boba Fett", Corrigeerde hij haar, terwijl hij bij de twee woorden een por gaf in haar zij. "En hij komt pas in de vijfde film", Vervolgde hij met zijn expressieve :c uitdrukking. Hij nam Episode IV uit de lade en stak de Blue Ray in zijn PS4. ”Wil je er wat bij drinken? Iets eten perhaps?“ Stelde hij voor. Want ja, hij wou ook niet dat ze verhongerde natuurlijk. Ze moest namelijk het einde van de marathon eerst halen.
Onderwerp: Re: Power Napping Gone Wrong do feb 11, 2016 3:33 pm
Power napping gone wrong
Marshall Eriksen
Bij het woord ‘padawan’ trok ze vragend een wenkbrauw omhoog en perste haar lippen op elkaar. ’Wie heeft die woorden toch maar uitgevonden?’ ze schudde met haar hoofd en lachte met Marsh mee. Niet zozeer omdat ze het grappig vond, wel omdat het haar oprecht goed deed om zijn lach te horen. Veel beter dan de tranen over zijn wangen te zien stromen in ieder geval. Eventjes staarde ze hem in gedachten verzonken aan en knipperde voor de zoveelste keer verward met haar ogen toen hij een hele opsomming begon te maken van een reeks van nummers. Het moest even tot haar doordringen voordat ze begreep dat hij de volgorde van de films aan het opsommen was. ’Vier, een, twee, drie, vijf, zes, zeven.’ zei ze hem na en knikte met een scheve grijns op haar lippen, terwijl onderdrukte ze een verlegen lach. Vier, een, twee, drie, vijf, zes, zeven.. herhaalde ze in haar hoofd als poging om de volgorde te kunnen onthouden. Aan Marshalls gezicht te zien was Star Wars serious business, dus ze wou oprecht moeite doen om erin mee te kunnen.
Ze leunde een beetje opzij zodat Marshall beter aan de lade kon waar de films in zaten en vroeg terwijl of de character waarin hij verkleed was op Halloween in de eerste film voorkwam. Meteen kreeg ze een gespeelde boze blik toegeworpen en zette ze haar heldere ogen groot open. Had ze zich zo vergist? ”Boba, Fett.” Een ‘hmpfff’ geluid, ten gevolge van een ingehouden lach verliet haar mond en ze rolde opzij terwijl ze met haar handen probeerde om haar zij af te schermen tegen extra porren. Maar gelukkig kwamen die niet en begon Marshall als een ware senpai te vertellen dat die character pas in film vijf voorkwam. ’Als ik het maar tot dan uithoud..’ zei ze grijnzend terwijl ze nog steeds op de grond lag. Haar zwarte haren staken alle kanten uit toen ze zichzelf weer rechtop duwde. ”Wil je er wat bij drinken? Iets eten perhaps?” Elo haar wenkbrauwen schoten vrolijk omhoog en ze stak een vinger in de lucht. Als ze in een tekenfilm zaten was er sowieso een lightbulb boven haar hoofd verschenen. Zonder enig woord te zeggen schoof ze zichzelf over de gladde, houten vloer richting haar tas, die nog steeds langs het bed van Marshall lag. Op een gespeeld verleidende manier trok ze de rits van haar tas open en terwijl keek ze Marshall met licht samengeknepen ogen aan. Het was haast alsof ze een van haar grootste geheimen zou gaan onthullen. Maar in de plaats daarvan stak ze haar hand in de tas en trok er met een veel te groot enthousiasme -waardoor al het uitdagende/verleidende er plotsklaps volledig af was- een door koeken uit haar tas en stak hem in de lucht.
Al lachend schoof ze weer over de grond terug naar hem en toonde trots de doos met chocolat chip cookies. ’Eigenlijk waren ze voor als we buiten op Pokémonjacht gingen, maar dit vind ik ook wel een mooie gelegenheid. Als je ze lust tenminste.’ Haar brede lach veranderde in een oprecht, klein glimlachje. In haar ooghoek zag ze het PlayStation logo op het scherm verschijnen en onschuldig vistte ze de controler ook uit de lade. Kort beet ze op haar onderlip en keek Marshall voor een seconde liefjes aan alvorens ze de controler aanzette en alvast de menu van de film opstartte. ’Om te drinken blijft het mij gelijk, zolang het maar niet dat straf spul is van op de Halloweenparty.’ ze legde de controller langs haar neer en keek Marshall grijnzend aan. Ze herinnerde zich zó hoe hij zijn punch in de struikjes had gegoten zodat hij plaats had voor zijn sterke drank. ’Dus cola ofzo is prima.’ Een beetje ongeduldig wiegde ze in kleermakerszit heen en weer. Ze zat op de mat voor de televisie, maar ze konden zodadelijk evengoed samen op de zetel gaan zitten, of op zijn bed, toch?
Onderwerp: Re: Power Napping Gone Wrong vr feb 12, 2016 1:37 am
"I promise you, you're all I see"
’Wie heeft die woorden toch maar uitgevonden?’ Vroeg ze toen hij het woord padawan had uitgesproken. Hij wou haar meteen bombarderen met een heleboel filmtermen, maar dat liet hij maar zo. "De orde van de Jedi Knights probably", Grijnsde hij, om het simpel te houden. Dat zou ze wel snappen, for sure, ze was wel slim genoeg. Slim genoeg ook om door te krijgen dat hij bezig was over de volgorde van de films. Gek kind ook. Hij was er toch om d’r te helpen herinneren? Juist ja. Maar het was wel cute dat ze het ook serieus nam. Als een ware Yoda zou hij haar alles leren over Star Wars. Inclusief hoe ze de namen van de personages moest uitspreken. Het leuke daaraan was dat hij haar er bij mocht porren. Van zichzelf dan. Maar hé, zijn kamer, zijn rules, dat was wel logisch, niet?
Zijn mededeling dat Boba Fett pas in de vijfde film kwam, sloeg in als een bom. ’Als ik het maar tot dan uithoud..’ Zuchtte ze, en hij keek haar aan met een blik die niet veel goeds voorspelde. "Oh, don't worry, ik hou je wel wakker......", Zei hij mysterieus, misschien een tikkeltje dreigend. Niet dat hij iets engs ging doen ofzo, maar haar wakker kietelen of porren leek hem wel leuk tbh. Ok nee dat was misschien net iets te gemeen. Maar ze moest wel wakker blijven hoor. Misschien moest hij haar volproppen met suiker. Daarom stelde hij ook voor of ze wat wou drinken. Kon hij haar vol tanken met Cola ofzo.
Maar Elo leek andere plannen te hebben. Als een ware jager/verzamelaar rolde ze naar haar rugzak, die ze op een nogal vreemde manier open deed, als het nu ging over rugzakken openen natuurlijk. Al hield ze het niet lang vol tbh. Als een trotse kat met een prooi kwam ze terug naar hem toe. ’Eigenlijk waren ze voor als we buiten op Pokémonjacht gingen, maar dit vind ik ook wel een mooie gelegenheid. Als je ze lust tenminste.’ Zei ze, terwijl ze hem de doos voor hield. "Moet je me dat echt nog vragen?" Grijnsde hij. Dat was eigenlijk best slim. Wie weet wat voor pokémon je er mee zou kunnen lokken. Hèm alleszins wel al tho.
Ondertussen was ze bezig met het aanzetten van de controller. Wauw, dat ze zelfs wist hoe. No offence, maar hij zag niet echt een gamer in haar. ’Om te drinken blijft het mij gelijk, zolang het maar niet dat straf spul is van op de Halloweenparty. Dus cola ofzo is prima.’ Vertelde ze. Hij moest even lachen om haar luide gedachten. "In mijn verdediging, die plant zag er dorstig uit", Grinnikte hij, waarna hij op stond en naar de kleine koelkast liep. "En jammer, ik had net nog wat over", Zei hij met een halve smirk. Hij haalde twee blikjes Cola uit en liep naar de comfy zetel. "Kom je niet hier? De grond gaat je helemaal koud maken hoor", Stelde hij voor met een opgetrokken wenkbrauw. Hier waren er kussentjes en dekentjes en jaaaaa <3
Onderwerp: Re: Power Napping Gone Wrong do feb 18, 2016 11:34 pm
Power napping gone wrong
Marshall Eriksen
”Oh, don’t worry, ik hou je wel wakker…’ Eloise trok een wenkbrauw op en probeerde haar grijns tevergeefs te verbergen. ’Please geen porren, ik smeek je.’ En toen schoten haar wenkbrauwen omhoog. Als ze in een tekenfilm hadden gezeten was er sowieso een lichtbulbje boven haar hoofd verschenen, samen met een aureooltje. ’Ofnee, try me.’ zei ze toen lachend en stak haar hand in de lucht, wiebelde met haar vingers. Ze had nog altijd haar electrisch krachtveld dat ze kon oproepen, zodat hij stroom kreeg als hij haar aanraakte. Niet dat ze dat echt zou doen ofcourse, want heel, heel stiekem waren zijn aanrakingen wel leuk, ookal waren het kietelende porretjes. Nee, het was eerder een uitdagende waarschuwing.
In een mum van tijd had ze zich met haar doos vol koeken geïnstalleerd op de mat voor zijn televisie en toonde hem trots haar buit. ”Moet je dat echt nog vragen?” was zijn grijnzende antwoord op haar vraag of hij de koeken lustte. ’Anders was er meer voor mij geweest.’ lachte ze hem zoet toe en trok de verpakking open om er vervolgens het plastieken bakje uit te halen. De verpakking legde ze keurig op het kastje van zijn televisie. Onmiddellijk stak ze er een in haar mond en hield hem tussen haar lippen geklemd, terwijl stak ze de koeken uit naar Marshall en wachtte tot hij er ook een genomen had. Met haar heldere, bijna fonkelende ogen keek ze hem over de koek in haar mond aan. ’Dithh iss hemehl oph aard..’ mompelde ze hem toe en liet haar ogen rollen van gelukzaligheid.
De koek zat al snel volledig in haar kleine mond waardoor haar wangen bol stonden en haar kiezen overuren moesten maken. Terwijl luisterde ze naar de herinneringen die hij ophaalde van Halloween en moest moeite doen om niet te stikken in de kruimels die bijna in haar keel schoten door het lachen. Met de achterkant van haar hand veegde ze over haar mond (nee er hing geen chocolade in haar mondhoek) en smakte kort. ’Je hebt die plant vergiftigd.’ vulde ze nog lachend aan en keek hem verwachtingsvol aan terwijl hij cola uit de frigo haalde en richting de zetel liep die een eindje verder stond. ”Kom je niet hier? De grond gaat je helemaal koud maken hoor.” Haar hart maakte een sprongetje, net zoals ze dat zelf ook deed. Meer dan die woorden had ze niet nodig om vrolijk rechtop te veren en richting de zetel te huppen, de koeken onder haar arm. ’Jaaaaa…’ zei ze gelukzalig en liet een zachte zucht ontsnappen terwijl ze in de zetel plofte. De koeken zette ze op de leuning aan zijn kant waardoor ze even over hem heen moest leunen. Met opeengeperste lippen en een verlegen blik in haar ogen zette ze zich daar na naast hem. ’Ready?’ zei ze toen zachtjes en liet haar ogen voor een moment in die van hem hangen, op de achtergrond begon de intro van de film al te spelen. Ze stak haar magere benen onder het deken en nam het stof van het kussen dat tussen hen in lag tussen haar vingers. Het stoorde haar meer dan ze wilde toegeven, maar was het wel gepast om het weg te nemen? De intro was nog niet voorbij of ze trok het ding tussen hen uit en leunde wat meer zijn kant op. Lang had ze het niet volgehouden, die afstand. ’Vind je het erg?’ vroeg ze hem een beetje aarzelend en nam zijn arm vast op er zich vervolgens tussen te wurmen en haar hoofd voorzichtig tegen zijn borstkas te laten leunen.
De films waren oprecht goed, en op de momenten dat ze niet afgeleid was door zijn ademhaling of de geur die hij met zich meedroeg keek ze er aandachtig naar. Stiekem keek ze het meest uit naar de film waarin Bobba Fett meedeed, maar honestly, ze werd moe. De tweede film liep bijna ten einde en Eloise kon het niet laten om haar handen tot vuisten te ballen en door haar ogen te wrijven. Op momenten zoals deze was het maar goed dat ze geen makeup droeg. De doos met koeken had er aan moeten geloven en haar blikje cola was ook leeg. Suiker had ze voldoende gehad, maar toch.. Opnieuw een enorme geeuw en ze drukte zich wat rechter. ’Marsh ik word stilaan moe..’ gaf ze stilletjes toe en wreef met haar hand over haar schouder. Ze zat echt in een tweestrijd, enerzijds was ze moe en wilde ze het liefst van al lekker warm in haar bed liggen, maar anderzijds wilde ze hem ook niet achterlaten. Niet alleen omdat ze bang was dat hij opnieuw nachtmerries zou krijgen, maar ook omdat ze simpelweg graag bij hem was. Misschien zelfs té graag? Onwillekeurig bracht ze haar hand omhoog en zette haar vingers tegen haar slapen. Een beetje betrapt keek ze hem aan, want natuurlijk.. Natuurlijk had hij die gedachten gehoord.
Onderwerp: Re: Power Napping Gone Wrong vr feb 19, 2016 1:02 am
"I promise you, you're all I see"
’Please geen porren, ik smeek je.’ Zei Elo meteen nadat hij op een nogal dreigende manier had gewaarschuwd dat hij haar wel wakker zou houden. Hah, powerrrr. ’Ofnee, try me.’ Vervolgde ze ineens, waarna hij even werd herinnerd aan haar mutatie. Friendly reminder, ahum. Gespeeld beledigd keek hij haar aan. "Powerpoking is niet toegestaan, miss Poundrick", Zei hij bestraffend, zijn vinger in de lucht als een strenge docent. Lang hield hij zijn serieuze gezichtsuitdrukking niet vol tho, al snel schoot hij in de lach. "Je doet me aan die ene vine dude denken", Grijnsde hij, waarbij hij zijn phone pakte en naar de vine app ging. Hij had het filmpje al een keer gezien, dus hij vond het snel genoeg terug. Hij draaide het scherm naar haar om, waar de kerel al snel genoeg zijn bekende 'try me bitch' zei, hand in zijn heup en alles. Met een gigantische grijns wiebelde hij met zijn wenkbrauwen, benieuwd naar haar reactie hier op.
Star Wars bracht zeker een hoop herinneringen op, ook al hadden ze de film niet eens gezien. Al snel waren ze er over eens dat ze gewoon een marathon gingen houden, hier en nu. Elo was alleszins al goed bezig. De snacks op eten voor de film begon. Dat was als al aan de popcorn beginnen tijdens de reclame in de bioscoop. Je weet dat het niet oké is, maar je kan het ook niet laten. ’Dithh iss hemehl oph aard..’ Zei ze, haar mond vol koek. Marshall glimlachte even zacht. "Uhu", Stemde hij in, ook al had hij nog niet eens een koekje genomen.... Wait stop. S t o p. Hij had het per ongeluk over het feit dat ze hier was, bij hem, en dat ze ondanks alles gewoon nog altijd bij hem wou blijven zitten. Het raakte hem, diep vanbinnen, en hij maakte snel een excuus om zich om te draaien aangezien hij zijn kaken al voelde warm worden.
Ook het Halloween feestje kwam weer ter sprake. Waar hij zogezegd een plant had dronken gevoerd. ’Je hebt die plant vergiftigd.’ Beschuldigde ze hem, waarop hij grinnikte. "Die plant had de nacht van z'n leven. Ik kan er niks aan doen dat hij alcohol-intoxicatie gevoelig is", Zei hij schouderophalend. De humor weer, echt. Elo had zich zelf op de grond geplant (pun intended), waarop hij haar toch maar voorstelde om in de zetel te komen zitten bij hem. Hij gooide er nog een paar dekens in, lekker cozy. Dat kon ze niet weigeren.. En dat deed ze gelukkig niet.
’Jaaaaa…’ Zei ze met een zuchtje, waarop ze bij hem neer plofte en over hem heen leunde om de koekjes aan zijn kant te zetten. "Oeh dat is een gevaarlijk spelletje wat je hier speelt hoor", Grinnikte hij, terwijl hij haar cola door gaf en zelf een koekje nam. ’Ready?’ Vroeg ze, waarna hij knikte. "I was born ready", Glunderde hij, super enthousiast over het feit dat ze gewoon samen Star Wars gingen kijken iajgmqg. De intro leidde hem af, waardoor hij voor even geen gedachten hoorde van haar. ’Vind je het erg?’ Zei ze ineens, al had ze het kussen al van tussen hen in getrokken. "Integendeel", Reageerde hij met een glimlachje, terwijl hij haar toe stond om zich tegen hem aan te nestelen. Hij trok het deken nog wat meer rond haar heen, liet vervolgens zijn hand over haar schouder op haar buik rusten.
De films trokken hem weer helemaal in die pure spanning die hij altijd voelde als hij keek. Alsof hij nog niet wist wat er ging gebeuren. Zachtjes zat hij onbewust kringetjes te maken op haar buik, terwijl hij haar af en toe een stukje van een koekje voerde. Ghehehe, ze was echt cute zo. Te cute voor hem tbh. Toen ze dan ook ineens begon te bewegen, voelde hij een steekje door zijn hart gaan. ’Marsh ik word stilaan moe..’ Zei ze zachtjes, waarop hij zijn arm weg trok en zich een beetje naar haar toe draaide. Hij kon haar gedachten wel horen, maar probeerde er geen opmerking over te maken. Hij wou namelijk ook heel graag dat ze gewoon hier bleef. Hij haalde zijn hand even door zijn haren, keek haar wat onschuldig met een grijnsje aan. "Ik heb ook een bed, weet je", Zei hij afwachtend, benieuwd of ze echt hier zou willen slapen of niet. "Maar als je naar je eigen kamer wil, dan hou ik je niet tegen.. Al zou ik het wel jammer vinden", Gaf hij eerlijk toe. Hij had het in haar gedachten gezien, dus zij had ook wel recht om de waarheid van hem te weten.
Onderwerp: Re: Power Napping Gone Wrong wo feb 24, 2016 6:32 pm
Power napping gone wrong
Marshall Eriksen
’Powerpoking is niet toegestaan, miss Poundrick.’ Ze trok lachend een wenkbrauw op toen ze zag hoe hij zijn vinger in de lucht stak. Ze deed haad mond wagenwijd open en liet haar tanden daarna hard op elkaar klappen, zodat ze een krokodil leek. ’Niet wijzen of ik bijt hem af.’ zei ze daarna lachend en verwachtte al om zijn :c-gezicht te zien. Stiekem deed ze het daar voor. ’Je doe me aan die ene vine dude denken.’ Ze had absoluut geen idee wat hij bedoelde, en kroop nieuwsgierig dichterbij waarna ze haar heldere ogen aan het scherm vast kluisterde. Met zijn vlugge vingers had hij het filmpje zo gevonden, waardoor Eloise zichzelf kort afvroeg wat hij in zijn vrije tijd deed. Al gauw begon het te spelen, en Eloise luisterde aandachtig naar wat de man op het filmpje zei. De gele debardeur die hij droeg was echt wel…fancy as hell. Toen het laatste zinnetje kwam, en de man zijn hand heel fashionable in zijn zij plaatste, hield ze het niet mee. Een aanstekelijke lach rolde over haar lippen en ze kneep vrolijk haar ogen dicht. ’Nog een keer!’ Bij die woorden plaatste ze haar wijsvinger op de replay button en keek voor een tweede keer naar het filmpje terwijl ze haar lach probeerde in te houden. ’Put that candy back, I’m not buying you al that mess.’ herhaalde ze het op de manier zoals de man in de vine het ook gedaan had. Daarna greep ze naar het pak koeken en deed alsof het als een space shuttle door de lucht vloog, om het daarna zacht tegen het voorhoofd van Marshall te laten aankomen. ’Try me bitch.’ gierde ze er toch achterna en moest naar haar buik grijpen om niet dood te gaan van het lachen.
De doos met koeken was al snel open, en even snel als dat gebeurd was had Eloise er ook al in haar mond zitten. En ze voelde het, de gelukzaligheid die de chocolade met zich meebracht en ze kon het niet onderdrukken om -tussen het knabbelen door- te zeggen hoe goed ze wel waren. Hemel op aard, had ze gezegd. ”Uhu.” was Marshall zijn antwoord en Elo stopte even met knabbelen en keek hem aan. Hij had nog niet eens een koek genomen, en toch vond hij het hemel op aarde? Ze slikte de koek weg en kuchte zachtjes, terwijl Marsh zich met zijn rug naar haar toedraaide, als poging om aan haar blik te ontsnappen. Eloise hield haar hoofd scheef en een glimlach speelde rond haar lippen, een glimlach die hij ook wel in haar hoofd zou zien, daarvoor hoefde hij haar nog niet eens aan te kijken. Om hem het gevoel te geven dat het echt niet erg was, kroop ze onder zijn arm en vroeg of hij het erg vond. ”Integendeel.” Ze keek kort naar omhoog, recht in de ogen van Marshall en glimlachte hem een tikkeltje verlegen toe. Een zacht hummend geluid weerklonk uit haar keel toen hij het deken wat meer over haar heen legde en een korte, aangename huivering ging door haar lichaam toen hij zijn hand op haar buik liet rustten. Normaal zou ze zich ongemakkelijk hebben gevoeld, maar bij hem…
Op een gegeven moment betrapte Eloise zichzelf erop dat ze meer zat te genieten van zijn lichte aanraking, de manier waarop hij rondjes draaide op haar buik da dat ze werkelijk naar de film zat te kijken. Ze wist niet of het daardoor kwam, of door het feit dat ze al uren Star Wars zaten te kijken, maar ze voelde hoe de vermoeidheid de overhand nam. Meerdere geeuwen volgden kort op elkaar, waarna ze hem voorzichtig toegaf dat ze moe aan het worden was, gevolgd door een hele resem van gedachten die ze niet ‘stil’ kon houden. Ze leunde een beetje naar voren waardoor hij zijn arm terug kon nemen. ”Ik heb ook een bed, weet je.” Eloise keek naar zijn bed, dat aan de andere kant van de kamer stond, en daarna weer terug naar hem. ”Maar als je naar je eigen kamer wil, dan hou ik je niet tegen...” Een beetje onzeker haalde ze haar smalle schouders op. ’Ik wil eigenlijk ook niet terug, maar..’[/i] Ze stopte met praten en hoorde hoe hij verder ging. ”Al zou ik het wel jammer vinden.” Kort nam ze haar onderlip tussen haar tanden. Ze wou oprecht blijven, om hem gezelschap te houden, maar zonder dat ze het zelf werkelijk wilde spookte door haar gedachten, wat zijn verwachtingen van haar zouden zijn. Ze wilde er niet aan denken, want ze was er 100% zeker van dat Marshall altijd lief voor haar was en lief voor haar zou zijn, maar toch kwam het in haar hoofd aan bod. Ze had het genoeg gehoord, of gezien in films, wat er gebeurde als een jongen en een meisje samen slie… Oke genoeg. Ze zette haar hand tegen haar hoofd en keek hem weer aan, probeerde haar gedachten zo ver mogelijk terug te dringen in haar hoofd. [b]’Oke, ik blijf hier.’ zei ze vervolgens met een zelfzeker knikje en liet haar benen langs de rand van de zetel bungelen. ’Maar ik heb wel een pyjama-problem denk ik.’ ze ze toen met een onderdrukte glimlach. In een jeans slapen was niet zo aangenaam, en haar trui, ja daar sliep ze gewoon liever niet in.
Onderwerp: Re: Power Napping Gone Wrong do feb 25, 2016 1:17 am
"I promise you, you're all I see"
’Niet wijzen of ik bijt hem af.’ Zei ze op zijn woorden, nadat ze echt letterlijk haar tanden had laten toeklappen met een eng geluidje. Hij trok een :c-hoofdje en liet beteuterd zijn hand zakken, al hield hij zijn uitdrukking niet lang vol. Haar houding deed hem teveel denken aan een vine die hij had gezien, en natuurlijk wou hij die meteen met haar delen. Snel tikte hij de app open, ging naar zijn likes en draaide het scherm vervolgens naar haar. Haar bijna kinderlijke vrolijkheid als reactie op het filmpje, gaf hem zelf een vrolijke kriebel vanbinnen. ’Nog een keer!’ Eiste ze, waarbij ze al zelf op de replay knop had geduwd. En deze keer kreeg hij er een gratis show bij ook. ’Put that candy back, I’m not buying you al that mess.’ Herhaalde ze op dezelfde toon als de kerel in het filmpje nadat het was afgelopen. Nu nog zo'n fancy geel ding en een bril en het was helemaal compleet. Ze liet de pak met koeken tegen zijn voorhoofd aankomen. ’Try me bitch.’ Imiteerde ze het filmpje, waardoor hij keihard in de lach schoot. Zo erg dat hij dacht dat hij zou stikken als hij niet snel ophield. "Houwop, mijn buik, auw", Lachte hij, terwijl hij spartelend zijn buik vast greep. Dit was veel te grappig, echt.
Gelukkig kreeg hij wel nog een beetje snacks, zelfs al had ze gezegd dat ze die ‘mess’ niet zou kopen voor hem. Hah, ze kon niet aan hem weerstaan, dat wist hij wel. Hij ook niet aan haar tho, dus dat was dan weer eerlijk en uitgebalanceerd. Toen ze hem dan ook vroeg of ze tegen hem aan mocht komen liggen, stemde hij meteen in. Dit voelde serieus echt fijn aan, en hij kon zweren dat Star Wars nog leuker was nu hij het met haar kon kijken. Twee films verder liet ze toch wel weten dat ze moe werd. Hij hoorde haar al nadenken om te vertrekken, iets wat hij toch niet zomaar wou laten gebeuren. Marsh zou haar niet tegenhouden tegen haar zin, maar misschien kon hij haar nog overhalen. ’Ik wil eigenlijk ook niet terug, maar..’ Zei ze, en snel bekende hij nog dat hij het echt jammer zou vinden als ze weg ging. Het was ook de waarheid tho. Het bleef even stil, en al snel ving hij haar gedachten op. Meteen wou hij haar geruststellen, als dat zou betekenen dat ze zou blijven, door te zeggen dat hij helemaal niks van haar verwachtte. Want dat was ook niet zo, hij was niet zo, toch niet bij haar. Hij vond haar oprecht leuk.. En dat wou hij niet verpesten. Maar het bleek niet nodig te zijn, want ze stemde al vanzelf in om hier te blijven.
’Oke, ik blijf hier.’ Zei ze met een knikje. ’Maar ik heb wel een pyjama-problem denk ik.’ Glimlachte ze toen, en hij grinnikte even, waarna hij zichzelf uit de zetel liet rollen en vervolgens op stond. "Well, dat kan ik gemakkelijk oplossen", Zei hij met een scheef grijnsje. Hij liep naar zijn kleerkast en nam het eerste het beste shirt vast. "Je kan dit aandoen-", Zei hij, gooide het zwarte shirt van nike zachtjes maar goed gemikt naar haar toe. Vervolgens draaide hij zich om, nam een donkergrijze sweater met witte cijfers op de rug. "Of dit als je snel koud hebt", Zei hij, gooide de trui ook op haar. Vervolgens nam hij een short in basketbalstof en een joggingsbroek. "Deze als je met een broek wil slapen", Lachte hij, gooide het gewoon mee op de hoop. "Of dit als je wat kleur wil", Vervolgde hij, gooide een donkerblauw en een bordeaux tshirt op haar, beide waren zo gemaakt dat ze een stuk langer kwamen dan anders. Ze zou het kunnen dragen als een slaapkleedje aangezien hij zoveel groter was.
"Je kan ook alles over elkaar doen, al lijkt dat me net iets te.. Verstikkend", Grinnikte hij geamuseerd. Ze zou er uit zien als een burrito ofzo. "Of ik doe de verwarming heel hoog en dan slaap je voor mijn part in je ondergoed", Beëindigde hij zichzelf, waarna hij naar het hoopje kleren keek met Elo er onder. "Also ik slaap wel in het pillow fort aka op de zetel", Zei hij nog wat geruststellend, al meende hij het natuurlijk ook 100%. Als ze liever alleen in zijn bed lag, dan zou hij dat sowieso respecteren.
Onderwerp: Re: Power Napping Gone Wrong wo apr 06, 2016 1:44 am
Dat het anders was uitgedraaid dan oorspronkelijk de bedoeling was..dat was wel meer als duidelijk. Ze hadden samen even op een rollercoaster van emoties gezeten. Het had haar ogen opengetrokken, had haar voor de zoveelste keer bewezen dat er zoveel meer achter iemand kon zitten dan alleen het uiterlijk prijsgaf. Voor Eloise was het een lange tijd geleden dat haar emoties zo overkop waren geweest, zo lang dat het haar misschien wel eens -op een heel vreemde manier- goed deed om met haar beide voeten op de grond gezet te worden. Het maakte iets in haar los, haalde het beschermende en medelevende in haar naar boven. Een soort van instinct waarvan het niet anders kon dat haar moeder het aan haar had meegegeven. Ze had Marshall willen troosten op de manier zoals haar moeder haar altijd troostte als zij verdriet had. Er gewoon voor hem zijn, hem het gevoel geven dat hij er niet alleen voor stond, dat zij er was om samen met hem zijn last te dragen zonder dat ze hem ook maar op een enigzinds andere manier zou bekijken. In haar ogen kwam haar poging tot troost nog niet eens in de buurt van de doeltreffendheid van die van haar moeder. Maar Marshall was er weer kalm door geworden, en dat was het belangrijkste voor haar geweest. Het was ook misschien daarop dat ze meer op hem gefocust was tijdens de film dan op de film zelf, om er persoonlijk op te toezien dat hij zich beter voelde.
”Je kan dit aandoen-.” Zijn stem leek van oneindig ver te komen. Eloise schrok op en maaide met haar handen in het rond toen er opeens een waas van zwart over haar hoofd heen vloog. Ze plaatste haar opgetrokken been weer op de grond, om er zeker van te zijn dat ze haar evenwicht niet verloor. ”Of dit als je snel koud hebt.” Ze begon hard te lachen en trok de tshirt van haar hoofd af, waardoor haar korte haren alle kanten op kwamen te staan. Een grijze trui vloog ook haar kant op en belandde recht op haar schoot. ’Marshall..’ Haar stem werd gesmoord door een short en een joggingsbroek en ze liet zich achterover op de zetel vallen. ”Of dit als je wat kleur wil.” Eloise keek hem al liggend aan en stak haar benen in de lucht om vervolgens een van de twee tshirts uit de lucht te vissen. De donkerblauwe viel langs de zetel, de rode bleef mooi rond haar voet hangen. ’Is het uitverkoop?’ greens ze er achterna en krabbelde half recht, keek hem al leunend op haar ellebogen aan. De lach die rond zijn mond speelde maakte haar helemaal warm vanbinnen. Met haar hand griste ze naar de bordeaux tshirt rond haar voet en klemde die stevig tegen haar borstkast.
’Neeeee, niet allemaal!’ bracht ze enthousiast uit en sloeg haar hand als een ware facepalm voor haar gezicht. Stiekem was het om haar roodkleurende wangen te verbergen, maar dat moest hij niet weten. Als ze al die kleren zou aandoen zou ze zich niet meer kunnen bewegen. "Of ik doe de verwarming heel hoog en dan slaap je voor mijn part in je ondergoed" Elo beet grinnikend op de binnenkant van haar wang, probeerde zich vooral op het eerste deel van zijn zin te richten in plaats van op het tweede deel. ’Ze gaan de rekening hier graag zien komen dan.’ Ze drukte zich volledig recht en duwde de hoop kleren van haar schoot af, op een vrij plekje van de zetel. ’Deze!’ zei ze met een klein, verlegen glimlachje en hield voor een moment de bordeaux tshirt van hem in de lucht, degene die hij haar het laatste had toegeworpen. ”Also ik slaap we in het pillow fort aka op de zetel.” Elo beet met een beetje schuldgevoel op haar onderlip. Haar gedachten waren weer de vrije loop gegaan, hadden de meest onwaarschijnlijke scenario’s doen verschijnen en natuurlijk had Marshall daar een heel deel van mee gekregen. ’Het was overdreven in mijn hoofd, maar ik kan er niets aan doen..’ zei ze en ademde op een licht nerveuze manier uit, flapperde terwijl zachtjes met haar handen, alsof ze de boodschap wilde wegvagen. Ze had nog nooit met een jongen op een kamer geslapen, en ondanks dat er niet echt (niet officieel) iets tussen hen was, maakte het haar toch zenuwachtig. ’Maar ik kan toch niet zomaar je bed inpikken?’ Ze keek hem met haar felblauwe ogen aan en haalde haar magere schouders op. Oké the pillow fort zag er allesbehalve slecht uit -zeker met die halve kleerkast erop- maar toch zou ze het triest voor hem vinden als hij zijn bed aan haar opofferde. Want ja, ook dat zag er enorm aanlokkelijk uit. Een geeuw borrelde op en ze kon nog net haar hand voor haar mond houden, anders had ze er vast en zeker uitgezien als Mufasa. Eloise liet haar vermoeide blik in het rond gaan en kneep terwijl in het stof van de bordeaux tshirt. ’Ehhh Marsh..’ Begon ze en klemde haar tanden even op elkaar en slikte. ’Waar mag ik..?’ Ze zwaaide kort met de tshirt in haar handen en keek he vragend aan. Te stom om te beseffen dat er achter de enige andere deur -afgezien van de ‘voordeur’- wel eens een badkamer zou kunnen schuilgaan.
