It's too cold outside /Open

Onderwerp: It's too cold outside /Open za feb 20, 2016 12:38 am

And they scream
The worst things in life come free to us

Valentijnsdag, het was niet altijd haar favoriete feestdag geweest. En niet omdat ze altijd alleen was geweest op deze dag, want in tegenstelling, ze was bijna nooit alleen geweest. Het was alleen vaak geëindigd in een drama of het werd awkward omdat Aly eigenlijk nooit écht van iemand had gehouden tijdens Valentijnsdag, maar dat ging je dan natuurlijk niet zeggen right? Nu waren even al deze gevallen uitgesloten want ze had al sinds vorig jaar wel iemand. Iets wat ook al even kort tot haar realisatie was gekomen, dan ze Adrian nu al iets meer dan een jaar kende en dat ze nog steeds samen waren. Een klein dingetje dat haar op deze ochtend toch wel een heel stuk vrolijker maakte. Eigenlijk was er niemand meer die deze dag voor haar kon verzieken, ze konden het allemaal proberen maar niemand zou erin slagen en zelfs Aurélia zou het niet lukken.. Ja, dat zei best veel.

Adrian had natuurlijk zoveel mogelijk aandacht van haar gekregen, de hele ochtend lang zonder enige onderbreking. Ze had alleen wel beloofd om eventjes te gaan kijken in de Cafetaria, dus de hele dag in bed liggen met hem - ondanks dat ze dat best zou willen - ging even niet. Lorise zou ballet gaan doen op het podium en dat mocht Aly natuurlijk niet missen, zij zou dat ook niet doen als Aly zoiets zou doen, alleen dan geen ballet want dat kon ze dan weer niet. Tenslotte, ze verwachtte ook wel dat hij er uiteindelijk ook wel aan zou komen, dus ze zou hem nog wel tegenkomen.

In de Cafetaria aangekomen was het al lekker druk, er kwamen toch duidelijk mensen op af. Beter ook eigenlijk, want anders had Lorise het allemaal voor niets gedaan. Aly had zichzelf tussen wat mensen en tafeltjes door naar voren gewerkt, kon alleen Lorise nog niet spotten op het podium. Ze was zich misschien nog aan het klaarmaken. In ieder geval zag ze haar nichtje wel al zitten, June, en ze begon al zachtjes wat te spelen op de piano. Nog even keek Aly om haar heen om Lorise te zoeken, tot June begon te zingen.. Het was waarschijnlijk nog een beetje opwarmen, of iets, maar in ieder geval was ze al wel aan het luisteren. Haar stem, het was zo mooi, het zorgde ervoor dat ze lichte rillingen kreeg maar dat kwam ook deels door de lyrics van het liedje. Ze kende het liedje al, heel goed. Maar deze versie, de versie die June nu zong. Het raakte haar zo diep, ook omdat ze de betekenis van het liedje heel goed begreep en wist waar het over ging, iets te goed misschien.

Helemaal stil was ze, kon geen woord meer spreken omdat er een brok in haar heel kwam. Haar ogen staarden afwezig naar het meisje die met haar vingers over de piano gleed en langzaam waren er ook tranen in aan het vormen. Ze probeerde een beetje onzichtbaar weg te kruipen achter bij een tafel omdat ze het zelf ook door had. Nog altijd had ze moeite met het laten zien van emoties, zelfs bij Adrian ging het nog niet altijd helemaal zoals het moest, maar ze kwam wel steeds verder. Zoals nu, ze kon het niet inhouden. Het liedje raakte haar emotioneel zo erg dat zelfs zachtjes de tranen over haar wangen gleden en ze lette niet eens even op of iemand haar kon zien. Uiteindelijk wanneer het liedje afgelopen was probeerde ze even diep, huiverend adem te halen en streek ze wat gegeneerd haar tranen weg terwijl ze voorzichtig een beetje om haar heen keek om iemand het had gezien. Lorise had inmiddels ook al op het podium gestaan, en ze keek haar nog wel even weg om vervolgens ook snel weer weg te kijken, wat beschaamd. Daar stond ze dan, probeerde de laatste tijd een beetje een voorbeeld te zijn voor Lorise om sterker in haar schoenen te staan, maar ze kon zichzelf niet eens sterk houden..

&Open

THANKS AVEY

Onderwerp: Re: It's too cold outside /Open za feb 20, 2016 7:53 pm

Valentijnsdag. Hmm, het voelde vreemd om hier rond te lopen zonder Olivia, die sowieso nu al liep te flippen omdat ze straks zou gaan optreden. Dan zaten ze eerst nog een tijdje samen om zijn of haar kamer, het lag er aan, zodat hij haar kon kalmeren met eender wat. Om dat nu niet te moeten doen, voelde zo anders. Niet beter, maar ook niet slechter. Het was een dag als geen andere. Al zou hij natuurlijk wel naar de cafetaria moeten om eten te gaan halen. Dan kon hij evengoed eventjes blijven kijken naar de optredens van de mutanten die dapper genoeg waren om zich op het podium te wagen.

"Yo, Maurim, alles goed?" Begroette hij de Russische jongen vrolijk. Echt, er was geen dag dat die knul niet te vinden was in de keuken om Céline te helpen. "Hé, Dante, gaat goed hoor", Knikte hij terug. "Mooi", Grijnsde hij, terwijl hij een broodje nam met kaas en hesp op. "Nog plannen voor vandaag?" Vroeg hij met een knipoogje. Eerlijk gezegd, de dude zag er best nog goed uit en hij was zo aardig, het zou hem verbazen als hij niet op z'n minst een date had. "Ehh..", Antwoordde hij, schoot meteen rood aan, waardoor Dante lichtjes in de lach schoot. "Say no more, maat", Grijnsde hij met een wenkbrauwwiebel. Arme knul tho.

Zijn aandacht werd ineens getrokken door iemand op het podium, die de toetsen op de piano begon aan te slaan en haar stem begon op te warmen. Hmm, iemand die piano kon spelen.. Dat was best cool. De jongen bleef aan de zijkant van de zaal staan, etend van zijn broodje. Het was net op toen ineens Lorise op het podium verscheen. Nog beter dus. Het onbekende meisje begon te zingen, een liedje dat hij wel herkende maar niet zo goed kende. Het was wel heel mooi tho. En Lorise begon te dansen, en al vond hij ballet op zich maar niks, hij zag wel dat ze heel hard geoefend had en dat ze er wel goed in was.

Bijna betoverd door de bewegingen bleef hij staan, tot hij ineens Aly in het oog kreeg. Meteen zag hij dat ze aan het huilen was. Hij vroeg zich dan ook direct af of Adrian het misschien uit had gemaakt.. Wat hij heel vreemd zou vinden, aangezien de knul echt wel head over heels was voor haar. Daarom stapte hij ook naar haar toe, legde voorzichtig zijn hand op haar schouder en keek haar wat bezorgd aan. "Hey, gaat het wel?" Vroeg hij zachtjes, kneep even bemoedigend in haar schouder.

Onderwerp: Re: It's too cold outside /Open za feb 20, 2016 9:18 pm

And they scream
The worst things in life come free to us

Nou oké, niemand zou haar vandaag kunnen raken.. Behalve dit meisje met dit liedje. Het was alleen niet op een slechte manier, eerder op een goede manier. Hoewel ze het toch niet van zichzelf waardeerde dat ze hier nu met tranen over haar wangen stond, omdat dat niet het meisje was wie ze was. Aly probeerde zichzelf altijd heel sterk te houden en het lukte haar vaak heel goed waardoor ze soms een beetje over kon komen als een harteloos persoon, hoewel ze dit van binnen helemaal niet was. Ze liet het alleen niet aan veel mensen zien, daarom was Adrian nu ook nog altijd de enige op het eiland die haar had zien huilen. Olivia had haar ook een keer zien huilen, maar toen had ze zichzelf echt niet onder controle gehad, om een van de redenen die ook in het liedje beschreven werd.

De verhalen die over haar rond gingen waren daarom ook een beetje snel geloofd, iets wat haar raakte maar ze opnieuw ook weer niet liet zien. Aurélia had inmiddels al goed haar best gedaan om in ieder geval een groot deel ervan te overtuigen dat ze geen hart had, maar ze had besloten er niet al te veel van aan te trekken, dat leek haar het beste. Ze mocht geen aandacht geven aan roddels die toch niet waar waren, en al helemaal niet wanneer ze gingen over dat ze niet van Adrian zou houden. Het was namelijk een ding dat ze wel echt deed, ze hield met heel haar hart van hem.

Eventjes had ze nog om haar heen gekeken om te zien of iemand haar nu zag huilen, want nog steeds wilde ze niet dat iedereen haar zo zou zien. Ze stond dan wel een beetje weggedoken bij de muur en iedereen leek vooral druk bezig te zijn met elkaar, maar toch, iemand kon het misschien zien. Haar tranen probeerde ze weg te vegen op een manier waarop niemand erachter zou komen, hoewel het misschien wel een onmogelijke opgave was. Iets wat uiteindelijk ook maar bleek. Ze voelde een hand die op haar schouder gelegd werd waardoor ze eventjes licht geschrokken omdraaide en Dante aankeek. Hij leek bezorgd waardoor ze even slikte en opnieuw probeerde haar gezicht normaal te houden, alsof er niets aan de hand was. Slechtste poging ever natuurlijk, hij had het natuurlijk al lang wel gezien. "Hey, gaat het wel?" Vroeg hij zachtjes waarop ze weer even diep ademhaalde. ”Hmm-hmm.. Ja natuurlijk.” Zei ze toch een beetje hees terug terwijl ze haar schouders ophaalde en een glimlach op haar gezicht forceerde. Schraapte vervolgens toch even zachtjes haar keel en keek terug naar het podium. ”Ik ging denk ik gewoon even te diep mee in het liedje.” Zei ze terwijl ze even met haar hand langs haar andere bovenarm ging waarna ze hem weer aankeek. ”Ze kan prachtig zingen.” Vervolgde ze, nog steeds met een geforceerd glimlachje, maar die ook wel ergens heel gemeend was omdat ze het wel lief vond dat hij ernaar had gevraagd.

THANKS AVEY

Onderwerp: Re: It's too cold outside /Open zo feb 21, 2016 5:06 pm

Het was nu niet bepaald de tekst of de muziek die hem raakte, in hoeverre dat hij al geraakt was. Het was omdat hij wist hoe Lorise zich voelde, hij had haar een paar dagen geleden nog proberen op te vrolijken. En haar emoties waren nu ook wel heel duidelijk. Ze vermengden zich een beetje met de zijne, waardoor hij zich ook wel weer wat verdrietig voelde worden. Een soort leegte die hij net zo goed kende zelfs als haar emoties niet de zijne liepen te beïnvloeden. Even had hij de neiging om haar opnieuw te hulp te schieten, maar hij deed het niet. Ze gebruikte haar emoties om te dansen, iets wat hij duidelijk voelde en zag terugkomen. En dat was goed, dacht hij toch. Ze ging er op haar manier mee om in plaats van er voor weg te lopen.

Lorise was echter niet de enige in de ruimte die een dipje voelde in zijn of haar emoties. En er was er eentje die er een beetje boven uit stak. Het was Aly, hij voelde haar emoties eerder dan dat hij haar zag. Uiteindelijk zag hij haar staan, ook tegen de muur aan gedrukt, huilend. Meteen maakte hij zich onbewust toch wel een beetje zorgen. Dante stapte op haar af, legde zachtjes zijn hand op haar schouder. Ze schrok er van, probeerde zo snel mogelijk haar uitdrukking te veranderen alsof er niks aan de hand was. Maar om te liegen over emoties moest ze toch bij een andere persoon zijn. Hij voelde het haarscherp aan, ook omdat hij nu dichterbij stond en haar aan raakte.

”Hmm-hmm.. Ja natuurlijk.” Was het antwoord, gelogen, op zijn vraag. ”Ik ging denk ik gewoon even te diep mee in het liedje.” Verklaarde ze, iets wat hij dan wel weer kon begrijpen. ”Ze kan prachtig zingen.” Zei ze toen, waarop hij even knikte. "Dat is wel waar. Muziek kan best met je emoties fucken, right?" Glimlachte hij, terwijl hij zijn armen kruiste en tegen de muur aan leunde waar zij stond. "Ik heb dan nog eens het nadeel dat ik met mijn mutatie alle emoties rond mij voel", Grinnikte hij. Lang leve controle en alles.

"Vooral die van Lorise.. Ik heb haar een paar dagen geleden geholpen en op de een of andere manier voel ik haar harder dan ik zelf zou willen", Vervolgde hij, om het maar even niet over haar te hebben. Als hij iets had geleerd uit het gesprek met Cupid was het wel dat mensen die verdrietig waren liever niet over het onderwerp praatten waar ze verdrietig om waren. Tenzij ze er natuurlijk zelf over begonnen, maar dat was dan weer een andere zaak.

Onderwerp: Re: It's too cold outside /Open zo feb 21, 2016 7:50 pm

Deze feestdag was eigenlijk gewoon een dag voor winkeliers om extra veel te verkopen. Goedkoop of duur, meestal was het troep. Als je van iemand hield, waarom kon je het dan niet de andere 364 dagen van het jaar uitten? Waarom juist op deze dag? Kitty geloofde niet in Valentijnsdag, maar wel in liefde. Daar was ze eerlijk over, daar geloofde ze wel in. Niet zozeer bij haarzelf, maar andere mensen konden het wel vinden waarschijnlijk. Zij zou ooit wel aan de beurt komen, nu was het gewoon leuk om toe te kijken. Hoe een relatie op deze dag ten gronde liep of juist ontstond, alles kon gebeuren op Valentijnsdag. Die winkeliers hadden het wel slim gedaan, eigenlijk hadden ze een nieuwe feestdag gecreëerd. Dat was erg knap, ze zag het niet veel mensen doen. Het probleem was alleen wel dat ze vandaag tussen al die rozen en hartjes. Ze had er even over gepiekerd, ze zou ook in haar kamer kunnen blijven? En alles vermijden? Het klonk erg aantrekkelijk to be honest, anders liep ze de hele tijd tussen al het kleffe gedoe door. Dat was niet echt appealing, nu ze erover na dacht. Maar aan de andere kant, ze miste wel wat als ze niet ging, right? Er zouden optredens zijn had ze gehoord, iedereen zou het podium op kunnen klimmen om te zingen. Zelfs zij zou een liedje kunnen zingen. En ze iets waar ze wel heel veel van hield was muziek. Ze moest alleen opletten dat ze niet zou gaan huilen, ze zat er niet op te wachten dat iedereen haar raar aan zou kijken. Ach wat gaf het ook, ze had besloten toch een kijkje te nemen.

Veel moeite had het haar niet gekost om naar het cafetaria te gaan. Ze had zichzelf gewoon geteleporteerd. Binnen een paar seconde was ze in het cafetaria, waar ze alle decoraties rustig in zich op aan het nemen was. Ze merkte dat het steeds drukker werd, er zou vast zo een optreden zijn. En ja hoor, daar kwam het al. Een meisje met lang haar kwam het podium op en begon de piano te bespelen en te zingen. Kitty was verbaasd, het klonk heel mooi. Ze stond stilletjes te kijken, en toen kwam er ook nog een ander meisje het podium op. Kitty herkende haar als Cupid, daar had Aly het vaak over. Het was een prachtig gezicht, voor zover de blondine het kon zien. Er stonden een paar mensen voor haar, en geïrriteerd maakte ze zichzelf onzichtbaar. Ze liet zich omhoog glijden, tot ze een paar meter boven alle mensen in de lucht zat in kleermakerszit. Gefascineerd was ze aan het luisteren, en zonder dat ze het wist werd ze even zichtbaar. Maar doordat ze vrij achteraan was zag niemand het, die waren allemaal te druk bezig met kijken naar het optreden. Wel keek Kitty even om haar heen, en ja hoor, daar stond Aly. Ze glimlachte eventjes, ook al zag haar vriendin haar waarschijnlijk niet. Tot het einde van het optreden bleef Kitty toekijken, haar ogen gefocust op het podium. Er liep aan het eind zelfs een traantje over haar wang. Dat gebeurde haast nooit bij optredens, maar dit raakte haar zo. Het liedje deed haar denken aan de tijd met haar vader in de keuken van het hotel in Parijs. Jeugdsentiment was het voor haar. Ze klapte zachtjes met de rest mee, maar werd toen al weer onzichtbaar. Ze wilde niet dat alle aandacht nu op haar lag.

Nu zag ze hoe een jongen bij Aly was gaan staan. Haar vriendin zag er wat verdrietig en emotioneel uit, hoe kwam het? Ze had Aly nog nooit zien huilen, het was een sterke meid. Misschien iets te sterk soms, maar ach. Langzaam gleed ze dichterbij, nog steeds in de lucht. Het was misschien een beetje stalkerig, maar ze kreeg het laatste deel van het gesprek mee. Ze was inmiddels weer op de grond gaan staan, wel nog steeds onzichtbaar. Emoties, daar ging het over. En het liedje van net. Als ze het goed had, was dit Dante. Of zoiets had Aly in ieder geval tegen haar gezegd. Natuurlijk hadden ze het wel eens over hem gehad, dat ging nou eenmaal zo met girl talk. Maar ze hadden het altijd over iedereen, een soort roddelen was het eigenlijk. Het hoefde niet meteen negatief te zijn. Ze had Aly ook nog nooit een slecht woord over de jongen horen zeggen. En Kitty kende hem zelf niet, dus wie was ze om over hem te oordelen? Nu was het toch wel tijd om weer zichtbaar te worden, anders was er voor haar ook geen bal aan. Terwijl ze nog achter de twee stond zei ze: "Kom kom, niet al te emotioneel worden hier." Ze was verschenen en liep nu om het duo heen zodat ze haar zouden zien. Typisch Kitty was dit. "Straks denkt iedereen nog dat jullie softies zijn geworden." Zei ze met een grijnsje. Ze glimlachte en wuifde even naar Aly, daarna keek ze de jongen even aan. "Ik ben Kitty." Stelde ze zich toch maar voor. Want ja, anders stond ze hier tegen een vreemde aan te praten, dat kon niet de bedoeling zijn.

Outfit

Words: A Bunch | Tags: Aly & Dante | Notes: &Kim

Code by Marieksel @ Kickstart

Onderwerp: Re: It's too cold outside /Open zo feb 28, 2016 8:35 pm

And they scream
The worst things in life come free to us

Alles bij elkaar zorgde er gewoon voor dat ze het niet had kunnen binnenhouden, dat ze toch in tranen was gesprongen en haar sterke act die ze altijd voor hield had laten vallen. Hoewel ze nog steeds niet wilde dat iemand het zou zien, dus ze hoopte dat een beetje wegkruipen in een donker hoekje er ook voor zou zorgen dat het niemand op zou vallen. Het was hier alleen al een beetje te laat voor geweest want iemand had het al wel gezien en was ook naar haar toe gekomen. Zo heel erg vond ze het alleen niet dat het Dante was, want het broertje van Adrian was wel oké en ze had dan liever dat hij haar zo zou zien dan iemand anders, als dan toch iemand het zou moeten zien. Het was alleen wel weer typisch Aly om meteen weer te doen alsof er niets aan de hand was. Zelfs al zou het iemand zijn aan wie ze het wel toevertrouwde, dat deed ze gewoon altijd en zelfs bij Adrian. Ze verstopte haar gevoelens veel te snel omdat ze te bang was het te uiten, iets waarvan ze zelf ook wist dat het niet moest doen maar ze kon nu eenmaal niet anders, ze was het zo al jaren gewend.

Hij knikte even wanneer ze met het excuus kwam dat de muziek haar te diep had geraakt, en het meisje zo mooi kon zingen. Daarbij was het natuurlijk ook nog eens Lorise die heel mooi haal ballet deed, iets wat er ook prachtig uitzag en de emoties nog verder versterkte. "Dat is wel waar. Muziek kan best met je emoties fucken, right?" Glimlachte hij waarna hij ook tegen de muur aan kwam te staan. Aly glimlachte even terug waarna haar blik terug ging naar de grond en ze even met opgetrokken wenkbrauwen knikte. ”Yea, best wel.” Zei ze zachtjes terug terwijl ze ook even het gewicht naar haar andere been liet gaan. "Ik heb dan nog eens het nadeel dat ik met mijn mutatie alle emoties rond mij voel" Grinnikte hij vervolgens waardoor ze ook weer opkeek naar hem. Realiseerde zich ook nu pas hoe stom het werkelijk was geweest om het voor hem te verstoppen, werkelijk heel stom. ”Ohja,” Zei ze daarom ook even zachtjes glimlachen omdat ze het even vergeten was. Keek hem vervolgens ook even schuldig aan voor het liegen tegen hem met een licht smekende blik om vergeven te worden. ”Sorry,” Zei ze daarom ook nog even.

"Vooral die van Lorise.. Ik heb haar een paar dagen geleden geholpen en op de een of andere manier voel ik haar harder dan ik zelf zou willen" Zei hij en Aly liet haar blik ook terug gaan naar het meisje die op het podium stond waarbij ze even knikte. ”Ja ik weet het.. Ik heb haar zelf ook al geprobeerd te helpen door haar af te leiden met leuke dingen, maar het is zo zielig, ze is zo verdrietig..” Zei ze terug waarbij het ook duidelijk was te zien dat Aly ook geraakt was door het gebeuren rondom Lorise. Het was daarbij wel een stuk makkelijker om over iemand anders te praten dan over haar zelf, dus daarom dat nu ineens wel wat meer woorden uit haar mond kwamen. ”Arm ding.. Ik zou ook niet weten wat ik zou moeten als Adrian..” Ging ze verder waarna ze ook al snel weer stopte, omdat ze daar eigenlijk niet aan wilde denken, en hij snapte het wel wat ze bedoelde. Ze keek hem weer even aan voordat haar blik weer weggleed en ze zichzelf half omdraaide om degene die net bij hun was komen staan aan te kijken. "Kom kom, niet al te emotioneel worden hier." Zei een bekende stem en al snel was ze ook tevoorschijn gekomen terwijl ze om hun heen liep. Aly wreef snel nog even over haar gezicht heen om er zeker van te zijn dat alle tranen weg waren. "Straks denkt iedereen nog dat jullie softies zijn geworden." Zei het meisje die ze kende als Kitty en Aly deed meteen weer heel erg haar best om harder over te komen. Ze rechtte haar rug en haar gezicht ging weer gewoon naar normaal alsof er echt nooit iets aan de hand was geweest. Het was misschien met Dante nog wel iets makkelijker voor haar om toch iets van kleine zwakte te tonen maar bij Kitty was het toch iets moeilijker, zeker omdat ze het woord softies had gebruikt net en daar was ze toch wel gevoelig voor. ”Pfff nee softies nooit.. Als iemand dat nu denkt moet ik diegene maar eens met een klap ongelijk bewijzen.” Zei ze weer wat stoer terug, iets wat niet helemaal een grap was want ze zou het ook zeker kunnen doen. Het was voor haar alleen een grote tweestrijd, ze wilde niet zo zijn maar vond het ook moeilijk om te veranderen. Ze had er gewoon echt een hekel aan als mensen haar zwak zouden zien en ze veranderde dan net iets te snel in een vechtersbaas, iets wat ze van binnen helemaal niet was. "Ik ben Kitty." Zei ze nog tegen Dante om haarzelf voor te stellen waarna ze even Dante ook aankeek. Ohjee, dit was echt niet makkelijk. Ze voelde echt duidelijk die tweestrijd met de twee verschillende personen die ze was, of zo voelde ze het dan toch. Ze wist niet echt wie ze nu moest zijn, dus ze probeerde zo neutraal mogelijk te blijven en gewoon normaal te doen..

THANKS AVEY

Onderwerp: Re: It's too cold outside /Open zo feb 28, 2016 9:37 pm

Valentijn ging over liefde, maar duidelijk ook niet altijd over het leuke deel er van. Dat mocht gerust ook, vond hij dan. Liefde was niet alleen maar altijd perfect, en dat leerden de meesten wel op de harde manier. Hij was op die manier gekwetst geweest, Lorise ook, en sowieso waren ze niet de enigen in deze ruimte. Of Aly ook zo’n persoon was, wist hij niet helemaal zeker, maar dat ze zich best verdrietig voelde, wist hij wel. Ze probeerde het nog te verbergen, maar dat had weinig zin. Het gevoel zinderde door zijn eigen lichaam alsof hij de emoties zelf voelde. Hij probeerde zich sterk te houden tho, vocht de emoties weg met alles wat hij in zich had. Hij besloot om maar casual te blijven, dit was geen plek om een heel diepzinnig gesprek te gaan houden.

”Yea, best wel.” Was haar reactie, waarna hij ook maar even subtiel liet weten dat hij haar emoties heus wel voelde, hoezeer ze ze ook probeerde te verbergen. Ze snapte de hint. ”Ohja,” Zei ze met een glimlachje. ”Sorry,” Zei ze, waarop hij met een klein grijnsje zijn schouders op haalde. "Het is oké", Zei hij met datzelfde grijnsje. Ze wou haar emoties voor zichzelf houden, en dat respecteerde hij ook. Zolang ze fysiek niks liet zien van haar verdriet, of zolang ze er zelf niet over begon, waren het niet zijn zaken. Daarom begon hij over Lorise, over wat hij had gedaan voor haar een paar dagen geleden.

Blijkbaar had Aly ook al geprobeerd om Cupid wat op te peppen. Ze was duidelijk spraakzamer over dit onderwerp dan het vorige. ”Arm ding.. Ik zou ook niet weten wat ik zou moeten als Adrian..” Begon ze, en hij keek even naar de grond, vervolgens naar Lorise en toen weer naar Aly. "Adrian heeft niemand anders Aly. Adrian heeft alleen maar jou. De dag dat hij jou zou laten stikken, is de dag waarop hij zelf helemaal kapot zou gaan. Dus denk daar maar niet aan", Probeerde hij zo geruststellend mogelijk te zeggen. Het was dan ook de waarheid. De manier waarop zijn broer soms over haar sprak, zei ook genoeg. Aly was wat Adrian tot Adrian maakte.

Ineens trok een stem achter hen zijn aandacht. "Kom kom, niet al te emotioneel worden hier." Een blond meisje kwam naast hen staan. "Straks denkt iedereen nog dat jullie softies zijn geworden." Zei ze met een grijnsje. Het was dat Aly snel genoeg op de chick reageerde, of hij had het nog beledigend opgepakt ook. ”Pfff nee softies nooit.. Als iemand dat nu denkt moet ik diegene maar eens met een klap ongelijk bewijzen.” Zei ze zo stoer mogelijk. In haar binnenste worstelde ze nog steeds met haar emoties tho. Daarom schoot hij snel genoeg te hulp. Hij gaf haar niet bepaald een andere emotie, hij zorgde er gewoon voor dat het verdriet wat meer onderdrukt werd. Ze zou wel weten dat hij het was die haar hielp.

Ondertussen had de blondine zich om gedraaid naar hem. "Ik ben Kitty." Stelde ze zichzelf voor, en Dante nam haar hand even vast. "Dus jij bent Kitty? Aangenaam. Dante", Zei hij, doelend op zichzelf. Hij had al veel over dit meisje gehoord. Niet altijd de meest goeie dingen, maar hij vond ze altijd grappig. Hij hield wel van opstandige, rebelse types.

Onderwerp: Re: It's too cold outside /Open

» It's too cold outside for angels to fly | Open
» Baby it's cold outside | open voor iedereen!
» So cold | & Avery
» Fight the cold
» The cold ocean