you and me is more than lonely nights

De zwartharige jongen was voor de verandering eens afwachtend. Want om eerlijk te zijn had hij hier veel te veel plezier in. Hij zou er al bijna aan kunnen wennen dat mensen eens wat pit in hun hadden. Vandaar dat hij Rayan ook gewoon liet doen toen hij diens hand over zijn arm voelde gaan, al kon hij het niet laten wat naar voren te leunen zodat de spieren even gingen rollen. Aan het uitsloven? Misschien een beetje. Maar hij moest de kaarten spelen die hij had. Door de opmerking van de ander moest hij toch wat grinniken. “Ze zijn wel voor meer dingen dan alleen een goede handdruk” Reageerde hij met zijn typische grijns terug. Hij kon het niet laten, het zat er nu eenmaal in. De ander zei dat hij zich wat afvroeg, waarna er naar zijn buik gekeken werd. Diens hand ging hierna langs zijn lichaam naar dezelfde plek ging. En de woorden die hierna werden gevolgd kon hij zeker waarderen. De jongen maakte dus ook een tevreden geluid, een mix van een menselijke Hmmm en een dierlijke kreun. Het soort geluid wat je kreeg als je je hond net op de goede plek begon te krabben. Het mooie was dat dit geluid vanuit zijn borst kwam, en het zijn lichaam kort liet trillen toen hij het maakte. Weerwolf zijn bracht ook een stel interessante bijwerkingen mee. Hati stapte dan ook naar voren en sloeg een arm rond de ander heen, in een poging die wat naar zich toe te trekken. “Als dat alles is wat er voor nodig is, dan hoef je je geen zorgen te maken.” Hij liet zijn gezicht dicht bij die van de ander komen, nog altijd die grijns en licht uitdagende blik in zijn ogen. Bijna onschuldig kantelde hij zijn hoofd. “Word wel warm hier binnen hé?” Oh wat erg, moest er misschien wat kleding uit gegooid worden om af te koelen. Wie had er nu ook een shirt nodig? Overrated die dingen. Bracht alleen maar ellende mee.

Hati leek ondertussen het grootste plezier te hebben in dit hele gebeuren. Het was immers een perfecte situatie voor hem. Ten eerste kreeg hij een leuke jongen voor zijn neus, bleek deze ook voor andere guys te gaan, kon die flirten en was ook nog eens fan van fysiek contact. Nou, als dat geen goede combinatie was wist hij het ook niet meer. Toch gewoon ideaal? Je kon ook aan de de zwartharige merken, zoals het feit dat hij het vreemde geluidje had gemaakt. Het waren gewoon dingen die hij al deed sinds hij jong was, hij was immers geboren als weerwolf. Zo had hij dus ook wat kleine trekjes die hij automatisch deed. Vaak kreeg hij pas die tonen in zijn keel als hij iets deed waar hij bedreven in was. Waar dus ook onze beste Rayan onder bleek te vallen. De reactie van deze zien was echter nog leuker dan het geluid zelf te produceren. Al snel zag hij ook een glimlach op het gezicht van de jongen, waardoor hij tevreden terug keek. Die blik werd enkel sterker toen hij het voor elkaar kreeg de jongen naar hem toe te trekken. Hij deed niet aan afstand, het was alleen maar beter dat de ander er zo makkelijk in mee ging. Ondertussen begon hijzelf er ook op te reageren. Die lichte dosis adrenaline kwam nu ook in zijn bloedbaan, het gaf hem dat geweldige gevoel waar hij aan zou kunnen wennen. Toen de ander even onschuldig reageerde als hij had gesproken ging hij weer wat rechter staan. Het was deels jammer dat zijn arm nu weer langs zijn lichaam hing, maar het was voor een goed doel. Al snel voelde hij de vingers van Rayan op zijn huid, wat kort zijn haartjes omhoog liet komen in een aangenaam kippenvel. De handen gingen rustig omhoog terwijl zijn shirt langzaam maar zeker meer dingen blootgaf. Willig liet hij de ander zijn werk doen tot het shirt eindelijk uit was en op de grond belandde. Bij de woorden van de ander kwam de jongen weer met zijn lichaam dichterbij. “Ik zou niet durven” Sprak hij eindelijk weer, na een flinke tijd stil te zijn geweest. Zelf sloeg hij ook een hand om de middel van de ander heen en liet zijn hand op de huid onder de kleren rusten. Zijn andere hand gebruikte hij om Rayan wat dichterbij te trekken, want de jongen ging al in voor de kus. Hati ging er ook meteen mee in zonder maar een spoor van twijfel in zich te hebben. Hij wist wat hij wou hebben, en dat kreeg hij nu ook. De zwartharige doorbrak het contact ook niet terwijl hij zo ging staan dat Rayan tegen het controlepaneel aan zou komen, en hij zelf de ander daar insloot met zijn lichaam.

De zwartharige jongen was zich bewust van de aanraking van de ander, hoe diens hand over zijn houd naar zijn schouder ging. De hand in zijn schouder, hun lichaam zo dicht bij elkaar dat ze elkaars ademhaling konden voelen. Elkaars hartslagen konden horen, en toegegeven, die van hem had al tempo gemaakt naar mate hun afstand kleiner werd. De ander speelde in toen hij diens tong voelde, het maakte hem lichtelijk ongeduldig. Hati was iemand die normaal heel afwachtend kon zijn, wat met zijn acties wel te verwachten was. Maar nu speelde het erg op hem in, en hij wou meer. Wat een lastige kwestie. Hij wou meer van de ander hebben, maar dat betekende ook dat het sneller over was, wat helemaal niet de bedoeling was. Met een beetje geluk kon hij nog een visitiekaartje achter laten. Nu voelde hij hoe de ander wat terug leunde nadat hij hem tegen het controlepaneel had aangezet. Het voelde goed, iemand zo insluiten, speelde een beetje in op zijn dominantie. Vond zijn wolfkant weer leuk. Toch besloot hij iets mee te bewegen, hij gaf de ander iets meer ruimte zodat hij ook nog ergens heen zou kunnen. Al bleef de zwartharige close genoeg voor zijn acties. Zo ging hij kort met zijn gezicht langs de nek van de ander, om langzaam en op bijna plagende wijze weer bij zijn gezicht te eindigen. Hati had een hand op het paneel gezet, zodat hij was naar voren leunde en het groteverschil makkelijk te overbruggen was. Zijn andere was in een van de lusjes van Rayan’s broek gehaakt.

Misschien was de zwartharige jongen hier iets te fanatiek mee. Maar goed, hij kreeg niet iedere dag zo’n kans. Het zou je nog verbazen hoe weinig mensen tegenwoordig nog wouden genieten van een gezellige avond met een wildvreemde. Schandalig gewoon. Dat ze die kunst niet konden waarderen. Toch hoefde hij zich daar niet zorgen om te maken op dit moment. Hij had het geweldig naar zijn zin tot hij weer een hand op zijn borst voelde. Hij had zijn hoofd lichtelijk gekanteld, tot de woorden van de ander de ruimte vulde. Meteen grijnsde hij weer als de pure onschuld die hij was. “Wat toevallig nou, ik heb net geleerd hoe je dat kan oplossen” Sprak hij met zijn diepere stem, die hij totaal niet expres had opgezet voor het moment. Het voordeel van een accent hebben. Nog voor hij wat had kunnen doen was Rayan op het controlepaneel gekomen. Soepel, zou hij niet na kunnen doen. Wat hij wel kon was meegaan toen hij de benen van de ander voelde en zo weer dichterbij kwam. Ze zaten op gelijke hoogte, wat ervoor zorgde dat hij tevreden naar de ander keek. Toch waren zijn handen al bij zijn shirt bezig, die hij bijna plagend omhoog trok, er gebruik van makend het lichaam van de ander te voelen. Voordelen die hij erin zag, niet normaal. “Mín skoðun er að verða betri” mompelde hij in zijn eigen taal, goedkeuring in zijn stem te horen.

Mín skoðun er að verða betri - Mijn uitzicht wordt steeds beter