Allen leek duidelijk opgelucht te zijn door het feit dat haar kus in geen omstandigheid dodelijk zou zijn. Wat ze wel begreep, ze was gewoon altijd zo gedreven dat ze op zen minst op één of andere manier eens dwars moest doen. Zo was Faye nu eenmaal. Maar technisch gezien kon hij haar een kus vragen, voor alle moeite die hij had gedaan zou hij het nog krijgen ook. De schaapachtige grijns op zijn gezicht was schattig, maar jongens werden niet graag schattig genoeg dus glimlachte ze enkel geamuseerd terug. Hij had redens om aan haar te twijfelen, hij had redens om aan iedereen te twijfelen. Want dit was een eiland vol mutanten en geen mutant was dezelfde, geen mutant was volledig veilig. Zelf een class 1 mutant kon gevaar uit lokken, op de meest onschuldigste manier. Wat ze zei was wel waar geweest, ze was gevaarlijk, maar niet op die manier.
Hij moest zich vast goed in zijn vel voelen nu, tussen twee meiden in. Tess had haar boeken opzij geschoven van zodra ze merkte dat Faye geen “kwaad” in zin had en ze zich dus een beetje meer kon gaan ontspannen. Wat niet moeilijk was met iemand als Allen in de buurt. Faye vroeg zich echt af of zijn broer even lollig was … vast niet, althans, dat zou Allen zijn antwoord zijn op de vraag. Toen hij geen blij gaf te weten wat haar mutaties waren gokte hij erna. Ze sloeg haar hoofd achterover en lachte kort. ‘Elfenstof.’ Herhaalde ze geamuseerd, ook Tess kon een kleine grinnik niet onderdrukken. ‘Heb je nooit in geschiedenis opgelet, zelf niet als het om de Goden ging?’ Vroeg ze hem gelijk. De rest was aan hem om uit te vogelen, ze had genoeg informatie gegeven van haar kant. Hoewel ze behoorlijk kon opscheppen deed ze het nu niet. Haar blik gleed kort naar Tess, die immers wel wist wat haar mutaties waren, je hoorde immers de mutaties te weten van je buren. Zo’n informatie was niet onbelangrijk. ‘Je komt er wel.’ Ze gaf hem een bemoedigend schouderklopje.
Wat immers veel interessanter was dan haar eigen mutaties was Allen. Ze wist heel weinig over hem en Faye was iemand die graag veel informatie had. Daarnaast was hij humoristisch en iemand vinden van dit soort kaliber was tegenover zeldzaam. Iedereen was tegenwoordig saai, plezier maken was vaak een luxe geworden. De wereld was grauw, de mensen begonnen zwart wit te zien in plaats van wat kleur. Als het één ding is dat Faye zichzelf nooit zou laten overkomen was het worden als alle andere, levenloos, meegaand met de stroom. ‘Dat geloof ik graag.’ Glimlachte ze op zijn woorden dat er meer was waar dat vandaan kwam. De verwachtingen waren inderdaad hooggespannen, toch zeker van Faye’s kant. Ze kruiste haar ene been over haar andere terwijl er spontaan een kleine glimlach op haar lippen kwam toen hij weer begon te praten. Daarnaast gaf hij ook eens een opsomming. Ze fronste geamuseerd haar wenkbrauwen en keek kort naar Tess, die haar schouders enkel maar zachtjes ophaalde. Valentijnsdag zou het sowieso al niet worden, ze had een hekel aan zo’n feestdagen. ‘Wie is Frederik?’ Vroeg ze uiteindelijk. Misschien zou dat al meer informatie geven. En hoe hij hier terecht was gekomen … ‘Hoe episch kan die queeste zijn?’ Vervolgde ze gelijk. Ze kon niet kiezen tussen de laatste twee. Al zou ze waarschijnlijk hem een verhaal in ruil doen als hij zo spontaan was om te vertellen. ‘Geef me de beste van de twee.’ Besloot ze uiteindelijk. Ze keek hem een tikkeltje uitdagend aan, misschien gaf ze wel iets in ruil … Outfit
Onderwerp: Re: Happy Hour [open] ma aug 01, 2016 3:26 pm
Hij was een vlotte verteller, maar zijn hoofd was nog een klein beetje afgeleid door de schattige glimlach van Tess. Ze was zo anders dan Faye, in uitstraling en houding. Tja. Allebei hadden ze iets aantrekkelijks. Allen had niet echt één type, Hij hield wel van wat variatie. En die variatie boodt zijn gezelschap zeker. Vooral toen hij op de spreekstoel gevraagd werd om een verhaaltje. Voor het slapengaan, heh, dan zouden ze over hem kunnen dromen. Was er daar een mutant voor? Die kon checken of dames van hem droomden? Dat zou best wel handig zijn. Allen kon best een afwijzing verwerken, maar het zou toch wat tijd besparen als hij gelijk wist wie verspilde moeite was. Al vonden sommige meisjes dat je eerst vijf keer nee moest zeggen voordat je ja kon zeggen op een date-verzoek, alsof dat hen beter maakte dan anderen. Ach.
Toen Faye hem plagerig de les las over zijn onwetendheid zuchtte hij dramatisch. “Weet je wat het probleem is met geschiedenis?” begon hij. “Er komt steeds maar meer van, dus je loopt altijd achter.” Een pruillipje toonde hoe zielug dat wel niet was voor zijn generatie. Duizenden jaren geschiedenis, blugh. Maar ze gaf hem wel een hint. Goden. Gosh, dan hield je nog allerlei opties over. Grieken, de gasten uit Italië, Egypte, pyramide goden. “Heb je nog een hint van het uh tijdperk?” Puhleaase? Anders zou hij het straks wel aan Tess vragen, die kende Faye zo te zien al. Ja, dat was nog eens slim gebruik maken van de middelen tot je beschikking. ''Laat maar zitten, ik zoek het wel uit,'' sprak hij dan ook zelfverzekerd. Stiekem kon hij wel efficient zijn.
En hopelijk ook interessant. “Frederik, oh, Frederik, waar moet ik beginnen. Hij was onze buurjongen, nouja, voor zover je buren hebt in de wijde omgeving van Mullingar.. Een saaie jongen, tot hij op een dag onze tuin binnen kwam met drie knorrende varkens, een pot verf en wat vuurwerk..” Oh wacht, hij dwaalde af. Die queeste was wat recenter, zijn reis naar hier lag nog vers in zijn geheugen. Ook de vliegtuigreis en het aanschouwen van rare Amerikaanse gewoontes waren voor hem, als country-boy bijzonder geweest. Hij zocht het in de kleine dingen, die zijn groene ogen een verbazingwekkend schattige blik van kinderlijke verwondering gaven. “Die queeste zullen onze kleinkinderen later teruglezen in mythologische boeken, beloofd.” Hij schudde grijnzend zijn hoofd. “Nee, even serieus, ik ben hier dus pas net, ze namen een van m’n vrienden opeens mee en ik.. Ik kon natuurlijk niet achterblijven. Ze had haar mutaties nog niet zo goed onder controle als ik - ik ben ermee opgegroeid, dus was ik niet opgevallen toen ze haar kwamen opeisen.” Zo was dat in ieder geval op hem overgekomen, alsof ze Wren zomaar wegsleurden, zonder dat ze tijd kreeg om echt afscheid te nemen of nee te zeggen en onder te duiken. “Dus ik heb een paar dagen school geskipt om energie te verzamelen en net toen ze me weer eens wilden schorsen stond ik bovenop het dak en liet de hoofdmeester zien wat ik van hem dacht... In vrij kleurrijke illustraties, hehe. Ken je van die Chinese draken? Zo eentje kon ik namaken en door de gang laten vliegen. Laten we het zo zeggen.. Die hele dag waren er geen lessen. En het stond zelfs in de Londonse kranten. Lazerstralen, een dikke vette middelvinger. Oh en confetti, grote zakken confetti. Dus toen wilden ze me opeens ook wel hebben op Genosha, want echt ontkennen dat ik een mutant was konden ze niet meer en ik deed alsof ik het niet onder controle had, haha. Dusss verzamelde ik al mijn spaargeld - Weetje hoe DUUR vliegtickets zijn?!- stuurde een lief briefje naar m’n ma en weg was ik. Het vliegtuig was algauw wat van die mini flesjes alcohol kwijt, een van de stewardesses viel bij een beetje turbulentie zo op m'n schoot, het was fantastisch – Of wilde je toch liever horen van Frederik’s varkens?” Met hoe hij nu bezig was zou je eigenlijk alletwee de verhalen door elkaar krijgen, oeps. Maar sommigen van de beste boeken breiden twee verhalen aan elkaar, toch?
Onderwerp: Re: Happy Hour [open] ma aug 01, 2016 8:50 pm
Faye Jupiter Jones
Faye was technisch gezien behoorlijk rechtuit als het over haar zelf ging. Maar Allen was waarschijnlijk wel in voor een kleine uitdaging dus gaf ze hem geen regelrecht antwoord op de vraag van wat haar mutatie misschien wel kon zijn. Wie een beetje oplette in de les kon weten dat Jupiter een Romeinse God was, de Zeus onder de Griekse goden. Maar Allen had blijkbaar nooit goed opgelegd en dat gaf hij ook meteen openlijk toe. Zelf zou ze ook geen aandacht schenken aan de geschiedenisles voor moest het niet zijn dat ze het niet allemaal van dichtbij had meegemaakt. Dus het was voor haar gemakkelijk te onthouden, omdat het herinneringen waren in plaats van woorden uit een boek. Zijn dramatische zucht deed haar mondhoek in een kleine glimlach naar boven komen. Ook Tess deelde zijn drama voor geschiedenis want bij ieder woord hij zei over het ontwerp des te meer ze knikte. Studeren in het algemeen was voor Faye niet weggelegd, het geluk was haar onsterfelijkheid, dan leerde je veel dingen gewoon vanzelf. ‘Het is niet de kunst om bij te blijven met geschiedenis,’ ze boog een beetje voorover. ‘maar om het zelf te maken.’ Fluisterde ze in zijn oor. Ze trok zich terug en keek hem een uitdagende glimlach aan. ‘Maak het en je zult het niet vergeten.’ Knipoogde ze. Hij was wel het type om zijn eigen geschiedenis te schrijven. En ze kon het zelf weten, zelf geschreven kan je niet vergeten.
Toen hij vroeg naar en hint tuitte ze bedenkelijk haar lippen en keek even opzij naar Tess die duidelijk geamuseerd was door het feit dat Allen er duidelijk achter zat te vissen. ‘Tijdperk.’ Herhaalde ze zachtjes. Maar toen zei hij dat hij het wel zelf ging uitzoeken en hij keek kort naar Tess. Alsof hij haar de subtiele hint gaf over het feit dat zei het hem wel zou zeggen. ‘Tweeduizend jaar geleden.’ Meer zei ze niet terwijl ze hem een klopje op zijn bovenbeen gaf. Hij kon erover denken wat hij wilde, hij kon denken dat ze zo oud was, hij kon denken dat haar mutaties uit die tijd kwam, hij kon denken wat hij wilde. Faye had er ergens genot in om hem er zijn hersenen te zien over breken. Maar dat was weer Faye, ze kon het nooit laten.
En toen begon hij aan verhaal, in ieder geval een stuk van een verhaal want hij begon algauw over iets anders. Faye rustte haar elleboog op haar bovenbeen en liet haar vuist losjes onder haar hoofd rusten terwijl ze hem één en al aandacht aan keek. Tess trouwens ook. Nu moest Allen waarschijnlijk wel heel erg blij zijn met al deze vrouwelijke aandacht op zijn favoriete dacht. Maar dus eerst ging het over Frederik en zijn varkens en daarna over zijn komst hier op Genosha. Ze fronste haar wenkbrauwen naarmate het verhaal vorderde, uiteindelijk moest ze zelf een glimlach onderdrukken. En zij maar denken dat ze wist hoe ze een statement moest maken. Ze was verbaast, oprecht verbaast om wat hij had gedaan om op Genosha te komen. ‘Meen je dit?’ Vroeg ze hem voor de zekerheid. Wauw, moest hij zijn vriendin wel erg graag hebben als hij dat allemaal deed om haar achterna te gaan. Ze was even Frederik en zijn varkens vergeten. ‘En ik denken dat ik wist hoe ik aandacht kon krijgen. Jij,’ ze maakte haar in niet af. Wel, daarmee wilde ze ook wel eens mee op pad trekken, als hij nog van die leuke dingen in petto had. ‘Ben je van plan nog zo’n dingen te doen?’ Vroeg ze met een uitdagende glimlach. ‘Want ik doe mee dan.’ Ja, hij kon zijn beloning tegen het einde van het gesprek wel krijgen. ‘Ja, Frederik, wat met hem?’ Vroeg Tess na een kleine even verbaasde pauze. Faye keek meteen weer opzij naar Allen. ‘Wat zijn wij dames je verschuldigd voor al deze prachtige verhalen?’ Vroeg ze uiteindelijk ook onschuldig. Zou hij er iets voor willen, of niet? Outfit
Onderwerp: Re: Happy Hour [open] wo aug 03, 2016 11:10 pm
Geschiedenis was niet om te leren, maar om te maken. Dat klonk zo gek nog niet, echt een motto om niet te vergeten. Misschien zelfs voor op een tegeltje voor in de WC of op een gehaakt kleedje aan de keukentafel. Dat de hint van Faye tweeduizend jaar geleden luidde.. Hij wist niet zo goed wat hij daarvan moest denken. Bepaalde trekjes van de dame naast hem waren opvallend, soms schemerde er iets door in haar stem alsof zij zo veel meer wijsheid bezat dan Allen ooit in zijn leven zou vergaren. Maarja, voordat hij dat echt kon onderzoeken werd hij weer afgeleid door het hier en nu, door de zachte arm van Tess, die ietwat tegen hem aanleunde, en het interessante verzoek om een verhaal. Hij zag het bijna als een uitdaging, iets wat hij natuurlijk nooit kon afwijzen. Een verhaal? Wat dacht je van twee, eentje voor elke geweldige luisteraar die hij hier had.
Faye keek hem nogal ongelovig aan, het was ook een grootst verhaal. En natuurlijk dikte hij het iets aan. Maar geen woord was gelogen, dat was niet zijn stijl van opscheppen - hij creeerde de situaties waar hij over kon vertellen gewoon, hoeveel problemen dat ook kon geven. ''Haha, ik zou niet durven te liegen - je hebt dan wel geen dodelijke kus om me mee te bedreigen, maar wie weet hoe veel leugendetectors hier rondwandelen.'' Hij haalde luchtig zijn schouders op. Tja. Het kon zomaar Tess zijn, of de gozer die in de hoek lag te slapen. Daarna werd hij overweldigd door een heen en weer gepraat van Faye en Tess. Of hij 't nog eens zou doen. Hoe het met Frederik zat, ja, dat was een mysterie voor hen. En of ze hem wat verschuldigd waren. Allen kon de aandacht maar net bijbenen. ''Als je me je nummer geeft laat ik het weten wanneer er wat grootst op de planning staat,'' bood hij Faye aan. ''Jullie gezelligheid is voor mij genoeg hoor. Misschien kunnen jullie me zo wat vertellen over het eiland? Ik ben er pas net, dus wat roddels zijn meer dan welkom. En Frederik.. Die bracht dus varkens. En hij vertelde ons, mij en m'n broer, hoe boos hij was op zijn wiskunde docent. En hij wilde flink wraak nemen, de nette jongen had alles meegesleept wat hij kon vinden. Dus we slaan de koppen bijeen, we denken en denken. Dan komt het geweldige idee! Raad maar...'' Hij keek Tess en Faye even afwachtend aan, maar hij kon het niet laten om gewoon de clue te vertellen. ''We hebben de varkens 's nachts in de school losgelaten, met nummers op hun ruggen geverfd. Nummer 1, 2 en 4 natuurlijk. En ik zal niet overdrijven en zeggen dat ze uren gezocht hebben naar de drie, maar het was een totale chaos, varkens zijn vrij sloopvaardige dieren, zo blijkt.'' Ja, dat was een kant van zijn buurjongen die hij nog nooit eerder gezien had. Het feit dat Frederik daarna hen de schuld had gegeven was wel wat minder geweest. Allen had een erecode en kameraden verraden hoorde daar niet bij, maar toen ze moesten uitleggen hoe ze aan de varkens gekomen waren hadden ze helaas toch moeten kiezen voor de makkelijke weg en toegeven hoe t gegaan was. De broertjes waren immers toch al schuldig verklaard, door al hun eerdere malle praktijken, dus dat Frederik zo slap was hen onder de bus te gooien.. tja. ''Maarreh, vertel eens over het eiland?''
Onderwerp: Re: Happy Hour [open] ma aug 08, 2016 10:32 am
Faye Jupiter Jones
Luisteren was niet meteen haar sterkste vak, daarvoor leefde ze al te lang en had ze al teveel moeten luisteren. Daarnaast was ze veel te snel afgeleid door haar omgeving, of verveeld door het gespreksonderwerp. Maar terwijl Allen zijn verhaal deed ontging het haar dat er een knappe jongen langs liep of er twee meiden kibbelend naar buiten wandelde. Ondanks dat ze wat gevoeligere zintuigen had bleef alles scherp op Allen gericht terwijl hij vertelde over eerst de varkens maar dan met een veel spectaculairder onderwerp aan kwam zetten … namelijk hoe hij hier terecht was gekomen. Zij en Tess keken hem beide aan, soms ging haar wenkbrauw eens naar omhoog of verbreedde haar glimlach een klein beetje. Ze wist niet in welke maten hij dit meende maar ze kon wel zien aan zijn blik dat hij er niet hoefde over na te denken wat hij zei, misschien verdikte hij het een beetje maar dat deed ze eigenlijk zelf ook. Haar verhaal was lang zo spectaculair niet ten opzichte van het zijne. Zij had op een dwaas feestje geweest, iets genomen waardoor ze niet meer volledig in de juiste staat was en had dan op één of andere kade staan schreeuwen naar de hemel terwijl ze hel op aarde liet neer stormen. Ze had het al vaker gezegd, onsterfelijkheid was geen cadeau, het was één van haar mindere momentjes geweest toen.
Toen hij begon over haar dodelijke kus moest ze zachtjes glimlachen, meer om het feit dat er hier inderdaad meer mensen met een leugendetector rond wandelde dan dat er waren met een dodelijke kus. ‘Wel Allen, ik ben niet vaak onder de indruk maar dat verhaal.’ Ze knikte goedkeurend en schonk hem een geamuseerde glimlach. Toen hij haar aanbood om haar nummer aan hem te geven hield ze haar hand meteen open. ‘Geef me je mobiel en je hebt het meteen.’ Met die lichte uitdaging in haar ogen. Niet dat hij er lang over zou moeten denken waarschijnlijk. Daarnaast meende ze het echt, als hij nog zoiets zou doen wilde ze een kaartje op de eerste rij of beter, ze wilde erin mee doen. Zij en Dante hadden wel van die momentjes dus waarom konden zij en Allen niet ook een beetje plezier hebben?
Roddels over het eiland? Faye was op zich wel echt iemand die van een goede roddel hield maar voor het moment kwam haar niet meteen iets te binnen. Dus ze luisterde naar de rest van zijn verhaal, over Frederik en de varkens. Zelf dat had een zekere leven van awesomeness. ‘Ik zou het ook zo doen.’ Grinnikte Faye. Je tekende geen 1,2 en 3 op een paar varkens, dat zou letterlijk alle pret eraf halen. Ze keek bedenkelijk voor zich uit, Tess werd daar meteen argwaan door. Faye was al in haar hoofd bezig met alle mogelijke opties voor deze school. Het waren hier wel mutanten dus ze moest net iets meer op letten. De prank die Dante haar had laten doen leverde haar ook een waarschuwing op van een docent dus ze was net iets voorzichtiger, gewoon … het was hier leuk, ze wilde nog niet meteen weg. Bij de vraag van Allen tuitte ze bedenkelijk haar lippen. ‘Ik kan je zeggen, als je hier een prank wil uithalen dan je er nog een beetje harder over gaat moeten nadenken want ze weten altijd wie het is geweest, ik kan het weten.’ Fronste ze kort haar wenkbrauwen. ‘Ze houden hier soms awesome feestjes.’ Ging Tess verder. Faye had geen idee dat Tess naar feestjes ging, niet dat ze zo close waren maar goed. ‘Halloween,’ ‘Beach Party,’ ‘Valentijn,’ De ene vulde de ander met gemak aan. ‘Geheime feestjes.’ Besloot Faye dan verder te gaan. Daar wist Tess natuurlijk niets van, ze was een “zedig” en braaf meisje. ‘Zijn er nog prangende vragen die een antwoord willen?’ Vroeg Faye uiteindelijk. Haar blik op de slapende jongen gericht een paar banken verder, ze wilde hem wakker maken maar ze hield zich in. Toch zat er een raaf vlak naast het geopende raam van de ruimte, klaar om haar wens uit te voeren … Outfit
Onderwerp: Re: Happy Hour [open] do aug 11, 2016 5:48 pm
Zijn feetje en zijn boekennerd hingen aan zijn lippen. En hij leek er zelfs een nummer uit te krijgen. ''Ik heb m'n mobiel niet bij me,'' realiseerde hij zich dan. ''Dat was exact waarom ik jou om de datum vroeg.'' Ja, dat was geen slap excuusje geweest om haar aan te kunnen spreken, hij had op dat moment daadwerkelijk geen idee welke dag het was. Hij trok een tweede vel papier onder zijn tekening uit, dat hij als reserve had meegenomen. De jongen vouwde het papier dubbel en schoof die naar Faye toe. ''Maar misschien kun je het opschrijven?'' Lekker ouderwets, met een pen op papier. Nu hopen dat ze hem niet treurig achterliet met een nepnummer. Dat zou dubbel awkward zijn, omdat ze hem op dit eiland nooit voor altijd kon ontlopen en de confrontatie er dan sowieso aan kwam. Nee, hij hoopte dat hij genoeg indruk had gemaakt om haar werkelijke nummer te verdienen. Ze had immers zelf aangeboden hem te belonen voor zijn verhalen.
Faye gaf hem een waarschuwing over de speur-kwaliteiten van de autoriteiten van dit eiland. ''Hmm, challenge accepted,'' sprak hij peinzend. ''Gelukkig ben ik ontzettend goed in vermommingen.'' En dan bedoelde hij niet alleen nepsnorren, al had hij wel een voorliefde voor de pluizige extravagante plaksnor als hij een kans zag. Maar hij zou haar waarschuwing zeker in zijn achterhoofd houden, omdat het tot nu toe wel de moeite leek om niet over de grens te gaan die hem weg zou sturen van dit eiland. Nee, daarvoor waren de faciliteiten en de mensen te leuk. Dus hij zou het netjes houden - relatief dan, voor zo lang als hij dan vol kon houden. Pinky promise aan zichzelf, zodat hij hier mocht blijven.
Gelukkig hoefde hij niet langer te denken aan zich in houden, omdat er gepraat werd over feestjes. Feestjes, yay! En er waren er zo te horen meer dan genoeg. ''Oehhh, ik kan niet wachten!'' gaf hij enthousiast te weten. ''Die geheime feestjes, he.. Als ik jullie nou eens uitnodig naar de mijne, laten jullie 't dan ook weten als er ergens wat lol te beleven is? Is dat een deal?'' Het was een voorstel wat je op kon vatten als een grapje, maar Allen zou zich aan zijn kant van de afspraak houden als zij dat ook deden.
En de vraag of hij nog vragen had... Honderden! Maar hij moest natuurlijk de juiste vragen stellen. ''Hoe zijn de docenten hier?'' vroeg hij casual, gevolgd door nog een doodgewone vraag. ''En het eten?'' Maar zo onschuldig kon het natuurlijk niet blijven. Hij leunde uitdagend naar het meisje toe. ''Dusss, Faye, wanneer ga jij een kus scoren?'' En bij wie?
Onderwerp: Re: Happy Hour [open] vr aug 12, 2016 11:01 am
Faye Jupiter Jones
Faye was altijd wel heel erg snel in het uitdelen van haar persoonlijke informatie. Niet enkel haar karakter sprak boekdelen maar ook haar gedragingen waren veel te gemakkelijk te lezen. Ze vertelde je snel haar mutaties en nummers geven was ook niet echt een probleem. Het enige waar ze zelf niet zo snel over wilde praten was bepaalde stukken van haar verleden. Onsterfelijkheid was ook een prijs, ze waren op een zeker niveau kouder, deden alsof niets hen kon raken en dat ze boven iedereen en alles stonden. Faye was een heel mooi voorbeeld van wat onsterfelijkheid met je kon doen. ‘Juist.’ Knikte ze meteen toen hij haar zei dat hij zijn mobiel niet bij had. Ze was het hele intrede om eerlijk te zijn alle helemaal vergeten. Hij nam een vel papier en vouwde het mooi in twee alvorens hij het haar toe schoof. Ze boog naar voor om één van zijn potloden te pakken en schonk hem een kleine geamuseerde blik terwijl ze haar nummer opschreef. ‘Voor jou Allen.’ Zei ze zachtjes, met iets van haar verleiding in haar stem, terwijl ze hem haar nummer overhandigde. Een ware beloning voor de sensatie van zijn eigen verhalen. Eerlijk, Faye genoot wel van zijn gezelschap, het was verfrissend, zoveel anders dan de meeste jongens die hier rond wandelden.
Hij nam de uitdaging meteen aan. Hij zou bewijzen dat het niet gemakkelijk was om achter iemand aan te komen na een prank of dergelijke. Haar ogen glommen van een zeker enthousiasme toen ze de vastberadenheid zag in zijn blik om iedereen op deze school het tegendeel te bewijzen. Faye wilde alvast een kaartje op de eerste rij voor dat spektakel. Toen het onderwerp naar feestjes werd geslingerd zag ze al meteen zijn nieuwe enthousiasme in zijn ogen oplaaien. Hij stelde zelf al meteen een deal voor waar Faye een korte glimlach om wisselende met Tess. ‘Als er een feestje is en jij weet er nog niet van dan zal ik de eerste zijn om je een berichtje te sturen.’ Beloofde ze hem plechtig. Wat? Het zou toch wel een knalfeestje worden met Allen in de buurt? En hij had nog een broer ook, wat zou het zijn met die twee in één ruimte? ‘Ik moet toegeven dat ik ernaar uit kijk om naar één van jouw feestjes te komen.’ Gaf ze uiteindelijk toe, met een kleine knipoog.
Algauw volgde daar de rest van zijn vragen. Hoe waren de docenten, hoe was het eten in de kantine hier. ‘Ik volg niet zoveel lessen.’ Reageerde Faye meteen waardoor het gemakkelijk viel te beantwoorden voor Tess. “De docenten zijn hier wel cool. De ene al beter dan de ander.” Reageerde zij in Faye haar plaats. Dat had je nu eenmaal op iedere school, de leuke docenten en de minder leuken. Al van bij Faye niemand echt in de smaak om eerlijk te zijn, maar ze was ook geen schoolpersoon, ze had genoeg scholen zien passeren in haar leven. ‘Het eten is wel goed, variatie.’ Knikte Faye bedenkelijk. ‘De keukens liggen er ook vaak onbewaakt bij s’avonds.’ Zei ze met een suggestieve blik opzij naar Allen. Sommigen durfden er al eens drank halen, anderen dan weer voor koekjes of iets lekkers. Maar toen kwam de grote vraag waarop ze eigenlijk zat te wachten. Er kwam een verleidelijke glimlach op haar lippen terwijl ze haar hoofd wat schuin hield en Allen aan keek. ‘Ik heb al genoeg gescoord in mijn leven en eerlijk,’ haar blik gleed door de ruimte, ze boog wat dichter naar hem toe om in zijn oor te fluisteren. ‘Er is niet veel kuswaardig in deze ruimte.’ Fluisterde ze. Ze trok zich terug en keek in zijn ogen, een tel lang. ‘Buiten jij, misschien.’ Ze leek te twijfelen, al meende ze het niet … Outfit
Onderwerp: Re: Happy Hour [open] di aug 16, 2016 12:39 am
Allen's uiterlijk deed zeker eer aan zijn persoonlijkheid, iets wat bij lang niet iedereen het geval was. Maar zijn vurig rode lokken en felle groene ogen gaven zijn energie al meteen weg, en de honderden stippelige sproeten die als confetti over zijn gezicht waren gestrooid door zijn DNA, tja, dat was overduidelijk zijn feestvreugde. Ok, zulke metaforen waren misschien overdreven, maar in elke beweging die de jongen maakte was zijn goede humeur terug te zien. En nu hij gezellig met vriendelijke mensen aan de praat geraakt was was zijn humeur op topniveau. Hij rekende Faye, maar ook Tess ondanks haar relatieve zwijgzaamheid al meteen tot zijn vrienden, al zou hij dat niet meteen hardop gaan verkondigen. Allen had namelijk gemerkt dat andere mensen andere, wellicht hogere, standaarden hadden voor vriendschap. Maar hij was een simpel individu, met veel liefde om te geven, dus meer vrienden konden er altijd wel bij.
De reden dat hij zo gepassioneerd sprak was dan ook niet alleen om indruk te maken, de meisjes te versieren. Die optie hield hij uiteraard wel open, daarvoor waren ze leuk genoeg, maar hij was niet alléén maar uit op een bedpartner of iets dergelijks. Hoewel zijn pickup-line bij Faye misschien een andere indruk had gewekt, no regrets. Hij had in ieder geval haar nummer, wat er verder van hun relatie, vriendschappelijk of niet, zou komen was nog afwachten. Er zou zoiets moeten zijn als versiertrucs voor vrienden, cheesy slagzinnen die je kon gebruiken om een gesprek te starten zonder dat je meteen schuldig was aan laagdrempelige flirttechnieken. Nee, gewoon hallo zeggen was niet genoeg voor meneer Drama. Hij hield van actie.
En van feestjes. Toen het pact gesloten was knikte hij tevreden. ''Feest-buddies.'' Daar had je nooit genoeg van, zelfs als je tweelingbroer even gek was als jijzelf. Hij luisterde naar Tess' antwoord, al vond hij die van Faye veel interessanter. Geen lessen volgen, hallelujah. Het enige wat hem echt uitmaakte was of de docenten erg streng waren in het noteren van bijvoorbeeld aanwezigheid, iets wat Tess ietwat onwelwillend beantwoorde. Niet al te strikt dus, mooi zo. De informatie over de keukens was een fijne verrassing. ''Oeh, midnight snacks,'' concludeerde Allen vrolijk. Hemzelf kennende zou hij binnen nu en twee weken wel wat contacten hebben binnen de keukens om zijn leventje nog makkelijker te maken. Kokende mensen waren zijn favoriete school-werknemers, vooral omdat ze meestal een stuk luchtiger waren over schoolregels en vrijgevig waren met eten als je het lief vroeg. De hoofdkok hield er meestal wel van om mensen vol te stoppen, anders nam je niet zo'n baan, en Allen hield maar al te graag zijn bord voor hen voor.
Toen hij Faye een plagerige vraag stelde gebeurde eerst wat hij verwacht had. Ze plaagde hem terug met een verleidelijke blik en een scan van de andere aanwezigen. Tot het plots wel heel direct werd. Ughum. Blijf cool. Blozen is niet cool, bro. Error 404, brain not found. Hij moest en zou een smooth antwoord geven, maar wat was gepast. ''If you'll never try, you'll never know,'' sprak hij met zijn beste uitdagend-lieve-aantrekkelijke glimlach. En blosjes. Want fuck, deze dame wist hoe ze iemand gek moest maken.
Onderwerp: Re: Happy Hour [open] zo aug 28, 2016 12:48 pm
Faye Jupiter Jones
Faye was iemand die heel wat eiste van haar omgeving. Ze wist van zichzelf dat ze mooi was, zelfzeker, dominant maar ze wist ook hoeveel impact ze kon hebben. Niet enkel in de goede zin, haar stijl lag meer in het tegenovergestelde. Ze probeerde altijd aandacht op verkeerde manieren te zoeken, iets dat verveling haar had aangeleerd. Hoe meer aandacht ze wilde, hoe gevaarlijker ze ging doen want ze wist dat er enkel door de extremen op te zoeken genoeg was voor haar om van te genieten. Dat was ook de reden dat ze hierheen was gekomen, door overdreven veel aandacht te zoeken, dat was de manier hoe ze hier was terecht gekomen. Ze was er niet echt blij mee, dat ze hier was maar al dit “nieuws” zorgde ervoor dat ze wilde blijven. Allen was dan één van die persoonlijkheden die je niet vaak meer zag, iets verfrissends tussen al dat zwart witte. En zoveel mensen zag je tegenwoordig niet meer. Hij zette haar negatieve manier van aandacht om naar een positieve manier van aandacht. Net genoeg voor haar om hem als een vriend te beschouwen en voor hem om haar onverdeelde aandacht te krijgen en dat … was heel wat.
Feestbuddies. ‘Je kan er nooit genoeg hebben.’ Reageerde ze daarop. Ze was hier nog niet echt naar “wilde” feestjes geweest. Hier en daar werd er wel eens iets gepland maar het bleef altijd heel erg neutraal en beleefd. Het waren die “privefeestjes” waar ze meer op hitte. Die zaten vol weggesmokkelde drank en jongeren die meer aan haar type voldeden. Faye was niet bang op zich volledig te laten gaan, integendeel, hoe wilder hoe liever ze het had. Tess daarentegen was het hele tegenovergestelde. Zij hield zich aan de regels, ging naar die goed georganiseerde feestjes en dronk nooit meer dan aangegeven. Daarom mochten ze elkaar niet … alhoewel ze hier zaten. Faye liet graag indruk na en dat had ze bij Tess gedaan van zodra die haar kamer uit kwam. Het was een slechte gewoonte in velen hun ogen maar Faye was wie ze was, onsterfelijk en dat gaf een zekere positie van macht mee. Allen stemde met alles in, tot de nachtelijke snacks aan toe. Ze greens opgelaten, nog eentje die aan die kant van de lijn stond, de kant waar durven een spel was.
Dat er niemand kuswaardig was in deze ruimte was niet geheel onwaar. Ze kon altijd iets vinden maar het was gewoon dat ze alle aandacht naar Allen wou trekken. Dat ze hem het gevoel wilde geven de enige echte te zijn in de ruimte waardig aan haar lippen. En dat zorgde duidelijk voor een reactie die een kleine glimlach op haar lippen bracht. Ze wist hoe ze iets gedaan kreeg, ze wist hoe ze iemand gek kon maken, daar was haar tweeduizend jarige bestaan haar grootste support in. Hij probeerde zich te herpakken op wat ze had gezegd en kwam dan met dat verwachtte antwoord en die lieve glimlach. Ze boog naar voor, bracht haar hand onder zijn kin en draaide zijn hoofd haar kant uit, haar intense ogen een moment lang uitdagend op de zijne rustend. ‘Happy Ginger day Allen.’ Prevelde ze alvorens ze haar lippen tegen de zijne drukte en hem die kus gaf waar hij al van in het begin haar binnenkomst achter zat te verlangen. Hij was niet lang, het zou hem achter laten met dat verlangen. Toen ze zich terug trok keek ze hem met een geamuseerde glimlach aan. ‘Misschien verdiende je dit wel.’ Knipoogde ze. Tess zat zo rood als een tomaat de andere kant uit te kijken. Faye ging recht zitten, beet onschuldig op haar onderlip terwijl ze de ruimte nonchalant weer rond keek … Outfit
Feestbuddies waren goed. Zeker als het leuke meiden waren, die wisten wat lol hebben betekende zonder daarvoor een woordenboek te openen. Daarvan kon hij er nooit genoeg kennen. Ja, hij had Wren, die altijd in was voor een feestje, maar met Wren's aanwezigheid kon hij Charlie niet jaloers maken. Met Faye daarentegen... Wiebelwenkbrauw. Man, hij miste zijn broer. Maar hoe meer toffe dingen hij nu meemaakte hoe meer hij straks te vertellen had yess! Hopelijk zou Faye gauw een feestje vinden, of anders zou hij er zelf wel eentje regelen. The party must go on.
Allen had alles onder controle, het ging helemaal perfect. Het was gezellig, hij voelde zich al helemaal op zijn plek in de woonkamer van de nieuwe school. Pas toen Faye een opmerking maakte die sterk hintte naar speekseluitwisseling verloor hij de controle. Manmanman, wat een drama, dit was in het begin zijn plan geweest maar toen was hij degene geweest die de pick-up line op haar afvuurde en haar probeerde over te halen. Nu zat zij hem te verleiden en het was een ontzettend groot compliment maar ook best wel lastig om mee om te gaan. Het was maar goed dat hij zijn mond niet te lang opende, anders zou hij een heleboel onzin opmerkingen gemaakt hebben en dat zou vast en zeker de sfeer hebben verpest.
Dus zei Allen maar zo weinig mogelijk, maar wel genoeg om subtiel te bevestigen dat hij het wel zag zitten, die kus die ze voorstelde. Faye wierp hem een diepe blik toe, maar vooral haar grapje over de international ginger day die hij net nog uit z'n duim had gezogen was perfect. Het was een wonder, 1 domme verzonnen feestdag en hoppa, 2 dames vielen voor hem. Ja, nu deed hij wel heel stoer, maar toen Faye de leiding nam bloosde hij als een meisje tijdens het kerstbal onder een marretak. Schaapachtig lachte hij naar haar, waarna hij gauw wegkeek naar Tess. ''Natuurlijk, mijn karma score is like honderd-dertig ofzo na al mijn goede daden,'' was zijn grappende antwoord over waarom hij dit verdiende. ''Mmm, weetje wat we ook verdienen? Een drankje.'' Ja, hij kon wel een lekker verkoelend biertje gebruiken. Allen peinsde er even over. ''Maar waar...''
Ze was deze ruimte binnen gekomen op zoek naar iets tegen de verveling. En ze had het gevonden. Op het eerste zicht was Allen geweest al elke andere jongen maar zicht kon zo bedriegen. Hij had de woorden om poëzie te schrijven, althans zo zou ze het in haar tijd altijd hebben gezegd. Als ze Allen kon meenemen naar de Romeinse tijd dan zou hij één van die dichters zijn die geschiedenis schreef met enkel woorden. Faye had toen niet om gedichten gehouden en dat deed ze noch altijd niet meer in die tijd werd het ten zeerste geapprecieerd en zodus … Allen zou behoorlijk populair kunnen worden. Ze zag hem al staan op een sokkel, met zo’n doek over zijn schouder heen geslagen en een arm geheven naar zijn publiek terwijl hij een gedicht op droeg waar zowel humor als waarheid zat in verwerkt. Hij zou er vast veel geld voor krijgen. Een beroep waar je dees dagen nergens meer mee geraakte. Dus moest hij zijn woorden maar op andere manieren gebruiken, om in druk te maken op de dames bevoordeeld. En dat lukte hem wel aardig goed.
Dus hij kreeg iets wat hij al het hele gesprek graag wilde. En in tegenstelling tot Tess was Faye niet zo terughoudend of verlegen. Ze had er nooit erg mee om fysiek contact te maken van welke vorm dan ook. Deze kus had hij verdiend en aan de blos te zien op zijn wangen was hij een beetje overdonderd geweest. Daar was zei dan weer beter in, ze hield ervan om nadruk achter te laten, een stempel te drukken. Dat waren twee vliegen in één klap, hij moest zich vast apentrots voelen. De schaapachtige glimlach bracht een kleine omhoog bij haar. Ze grinnikte zachtjes om zijn woorden. ‘Twee op één dag, maak daar maar eens een waanzinnige tekening van.’ Knipoogde ze met een korte blik richting de schets.
Zijn voorstel om over te schakelen op drank bracht haar wenkbrauwen meteen naar boven. Drank en Faye waren een echt heel gevaarlijke combinatie. Haar blik gleed naar Tess die snel om zich heen keek. ‘Ik moet ervandoor.’ Zei ze gelijk. Ze legde haar hand kort op Allen zijn schouder waarna ze snel knikte naar Faye en de kamer uit wandelde. ‘Ze drinkt niet.’ Reageerde Faye meteen terwijl ze Tess na keek. ‘Niet dat we het over alcohol hadden, maar,’ Ze zweeg en kwam van de zetelrand en trok Allen recht aan zijn hand. ‘In de lounge is er een iets om te drinken. Te zien wat je wilt?’ Ze tuitte haar lippen terwijl ze haar wenkbrauwen tweemaal ophaalde en om haar as draaide terwijl ze hem richting de uitgang trok. 'Of tenzij je een ander voorstel hebt?' Ze bleef in de deuropening staan terwijl ze hem afwachtend aan keek. Wie weet wat hij allemaal wilde, ze kende haar weg hier op school, ze kon hem alles laten zien ... Outfit
Het was dus totaal waar wat ze (lees: Allen en z’n broer) altijd zeiden. Het leven was een frikandel, maar je moest hem zelf speciaal maken. Een levenswijsheid van jewelste. Eentje die Allen nauw aan het hart lag en waar hij zich altijd aan probeerde te houden. En tot nu toe was dat hem bijna elke dag wel gelukt hier op Genosha. Natuurlijk had hij soms luie dagen, waarop hij geen zak uitvoerde en er niets bijzonders gebeurde. Maar ook dan had hij nooit spijt van zijn dag en dat was toch uiteindelijk waar het om draaide, no ragrets.
Toen Faye hem uitdaagde om een tekening te maken, geïnspireerd door de voorgaande gebeurtenissen grijnsde hij breed. Hah, dat zou nog eens wat zijn. “En die naar m’n broertje opsturen dan zeker.” Heel gepast. “Nee, ik denk niet dat mijn artistieke vermogen groot genoeg is om deze emoties op papier te krijgen.” Dat was natuurlijk omdat het veel te legendarisch was. Daarvoor had hij iets van een schilder nodig die een driedelig schilderij met van die panelen kon maken. Allen heel groot in het midden, dan links en rechts hij samen met de ladies. Het zou zo in een museum kunnen, of op de muur van zijn kamer. Al wist hij niet of zijn kamergenoten dát zouden waarderen.
Maar hij waardeerde zijn gezelschap in ieder geval wel. En om dat duidelijk te maken nodigde hij hen subtiel uit voor een gezellig drankje om het plezier voort te zetten. Maar dat had een ongewenst en onverwachts effect. Tess liep zomaar weg! Nouja, ze zei wel doei natuurlijk, maar ze liet zich duidelijk niet tegenhouden. “Oh?” reageerde Allen vrij verbaasd toen Tess abrupt overeind schoot. “OK, ik zie je vast nog wel eens! Doegg!” Hij snapte het niet helemaal, keek dan ook naar Faye met een vragende blik in zijn ogen. Had hij iets verkeerd gezegd? Nee toch? Daar ging zijn harem :((((
Faye gaf aan dat Tess niet dronk, wat Allen voor een seconde letterlijk nam. Hij trok een bevreemde frons. “Like.. niets?” Hij zag het al helemaal voor zich. Een soort zand-mutant met een keiharde water fobie, die wegrende zodra iemand het woord drinken ook maar liet vallen. Dramatisch! Als ze dat gewoon vertelde, zou hij er best rekening mee houden hoor! Maar de toevoeging van Faye maakte algauw duidelijk dat het niet zo letterlijk bedoeld was. “Ohhh zo.”
Zijn fantasie holde soms te hard voor hem uit. “Jammer,” concludeerde hij. Allen was echt een fan van alcohol, nadat hij een paar jaar flink door had gedronken om zijn eigen coolheid te bewijzen kon hij de smaak van bier nu al bijna oprecht waarderen. En hoewel hij over het algemeen niet omging met mensen die pertinent alcohol weigerden was hij nu toch eigenlijk wel nieuwsgierig naar waarom Tess niet dronk. Maar dat was een vraag voor een andere keer, aangezien ze nu wag was. Gelukkig had hij Faye nog. “Hmm, de Lounge.. Zou kunnen, als het niet te druk is..” Peinzend hield hij even stil, om niet opdringerig over te komen met zijn volgende suggestie. “Anders kunnen we ergens buiten een chill plekje opzoeken? Of.. Is het dak hier misschien bereikbaar?” Bij dat laatste idee kreeg hij glimmende oogjes van opwinding. “Dan kunnen we vanaf daar van het uitzicht genieten.” En de kick van de hoogte en het betreden van hoogstwaarschijnlijk verboden terrein natuurlijk. En van elkaar wellicht huehue.
Waarom zou hij niet een tekening maken van afgelopen gebeurtenissen? Hij kon het in zijn bureaulade steken om iedere keer hij die open trok terug te kijken naar een waanzinnig ervaring, namelijk 1 plus 1 gratis. Of hij kon het ophangen … of ermee gaan showen bij zijn broer. Je kon er altijd wel iemand mee jaloers maken, zeker als je twee keer een kus kreeg op één dag, ginger day of niet. Faye geloofde hem er niet voor maar ze was wel zo vrij om ieder spelletje mee te spelen, zolang het ook maar iets in aanbieding had voor haar. In dit geval zijn gezelschap, wat een behoorlijk verfrissing was in haar verschrikkelijk lange leven. En hij dacht er voor een seconde lang hetzelfde over, haar wenkbrauwen kwamen triomfantelijk naar boven, zijn broer zou meteen details willen, want ging dat niet zo bij broers? Maar inderdaad, je kon geen emoties vast leggen op papier, in ieder geval had zij de mutaties er niet voor en hij blijkbaar ook niet. ‘Zolang het in jouw hoofd een levendige herinnering blijft is het goed.’ Tikte ze kort voorzichtig tegen zijn slaap terwijl ze hem een knipoog toewierp. Hij zou het zich wel herinneren, Tess zeker … Faye waarschijnlijk voor enkele weken, maanden … misschien wel jaren voor haar onsterfelijke leven die herinnering zou afnemen. Te zien wat deze dag nog allemaal te bieden had.
Tess daarentegen had er genoeg van zodra het woord drinken aan bod kwam. En wie Faye ook maar een beetje kende wist dat ze geen genoegen nam met frisdrank of een licht biertje, dat was waarschijnlijk één van de redenen waarom Tess ervandoor ging. Ze wilde niet mee gesleurd worden in die gewoontes van haar buurvrouw. En als buurvrouw kon ze het wel weten. Niet dat Faye veel op haar kamer was maar ze was behoorlijk het luidruchtig persoon. Daarnaast was ze niet ongekend of verlegen bij de jongens, een reputatie waar Tess niets mee wilde te maken hebben, over voorbeeldstudenten gesproken.
Dat Tess weg ging vond ze nu niet bepaald een groot gemis … als ze fun zouden maken dan wilde ze niet terug getrokken worden door iemand die het woord niet kende. Maar ze konden het haar uiteindelijk wel leren … alleen bleef ze daar niet lang genoeg voor. Faye keek haar na waarna ze richting Allen zijn vragende blik gleed. ‘Niets.’ Herhaalde ze zachtjes grinnikend. ‘Vreemd soort mutant Tess, ze heeft geen water in haar lichaam.’ Dat meende ze niet, wat ook te zien was aan haar gezicht. Maar nee, Tess dronk geen alcohol dus ze schoten over met twee, wat beter was dan geen. Ze had hem een voorstel gedaan, de Lounge, in haar ogen waren er betere dingen dan die plek maar daar was drank wat ze ergens anders misschien niet zo snel hadden. Maar toen kwam Allen af met een veel beter voorstel, het dak. Haar glimlach werd breed, duidelijk dat ze zijn voorstel meteen aannam om op het dak te gaan klauteren. Althans … hij zou klauteren, zij kon gewoon vliegen. ‘Ik hoop dat je geen hoogtevrees hebt.’ Tikte ze hem tegen zijn borst. Het uitzicht was daar inderdaad waanzinnig, hoe hoger hoe beter voor Jupiter. ‘Wat drink je zoal?’ Vroeg ze terwijl ze door de gangen wandelde. ‘Want wij gaan niet van dat uitzicht genieten zonder er iets bij te drinken.’ Ze danste kort enthousiast om haar as en wierp hem een uitdagende glimlach terwijl ze de Lounge in wandelde. Bier kon je hier wel krijgen … sterke drank niet, daarvoor zou ze even tot haar kamer moeten. Ze bleef bij het barretje staan en keek hem afwachtend aan. Terwijl hij kon kiezen was zij in haar hoofd al aan het denken hoe ze tot dat dak konden geraken zonder betrapt de worden. De uitdaging … de kick … ze hield nu al van hem … Outfit
Onderwerp: Re: Happy Hour [open] ma nov 07, 2016 11:37 pm
De dag was pas halverwege. De week was nog niet eens echt begonnen. En hij had nu al dubbel gescoord. Hoppetee. Als Charlie hier was zou die zeggen dat de meisjes op dit halfrond overduidelijk easy waren, en hij daarom geluk had gehad. Maar Allen wist wel beter. Hij had Tess verleid met zijn zinderende zwoele blik en zijn geweldige pickup zin en Faye, tja, die had er zelf ook wel aan meegewerkt, maar toch vond hij achteraf gezien wel dat hij een flink schouderklopje verdiende. En een drankje! Hmm!
Helaas jaagde hij daarmee Tess weg. Jammer was dat, hij kreeg niet eens de kans haar uit te zwaaien en/of haar nummer te vragen. Maar Faye was er nog en die was duidelijk van plan plezier voor twee te leveren, aan haar enthousiasme te zien. Het dak en drank. Het allitereerde zelfs soortvan, hoe was dit dan geen puik plan? Ja dat was een retorische vraag, hij wist dat dit honderd procent pure epischheid zou worden. Dat was de Springs-garantie. “Hah, het is geel met bruine vlekken en ligt op de grond – Een giraffe met hoogtevrees!” reageerde hij snel toen ze hem waarschuwde. Eerlijk waar, het zou wel dom zijn als hij eerst voorstelde naar het dak te gaan en dan afdroop vanwege de hoogte, of all things. Oh ik had me niet gerealiseerd dat het dak van dit grote gebouw ook echt de lucht in stak!! Nee, Allen was toch nog wel iets slimmer dan dat. En hij had er zin in! Kom op, het dak op.
Hoe attent van haar, vragen wat hij dronk. Normaal gesproken deed de man dat en antwoordde het meisje iets van Appletini ofzo. “Alles,” grijnsde hij uitdagend. “Maar niet te zoet.” Hij moest zijn Ierse voorvaderen trots maken eh. “Show me where I can find the good stuff. En, gaan we straks gewoon naar de hoogste verdieping en zien we vanaf daar weer verder? Of weet je een betere manier, als insider.” Allen had besloten de touwtjes uit handen te geven aan Faye, iets wat niet helemaal zijn sterkste punt was, maar hij vertrouwde er wel op dat ze hier wat moois van kon maken.
Onderwerp: Re: Happy Hour [open] ma nov 14, 2016 11:36 am
Faye Jupiter Jones
Ze vond het nou niet meteen zoiets ergs dat Tess was weggerend, letterlijk. Want dat betekende dat ze meer aandacht had voor zich alleen en was het nu niet dat Faye erg gesteld was op een beetje aandacht. Voor Allen zou het vast jammer zijn, zijn vangst liep er vandoor zonder dat hij er een bewijs van had gehad, buiten de getuigenis die Faye hem kon geven. Maar zou ze dat wel doen? Dus als hij straks zijn broer zou tegenkomen dan zou zijn enige bewijs van deze prachtige voormiddag zijn dat hij een nummer had van Faye, maar niet van Tess helaas want die was er vandoor gegaan van zodra het woord drank in aanmerking was gekomen. Shame.
Jongens die een drankje voorstelden krijgen al meteen tien punten extra bij Faye, ze hield wel van een drankje. Al zeker als het iets alcoholwaardig was. Ze was nu eenmaal niet het flinkste meisje van deze school, dat zou Allen alvast wel doorgehad hebben. Maar Allen hier kreeg er meteen nog tien punten extra bij door zijn voorstel om dat drankje op het dak te gaan drinken. En was zij nu niet de eerste om hoogtes te gaan opzoeken. Dat maakte haar, om het zacht uit te drukken, heel erg enthousiast. Hij besefte het niet maar dit scoorde zoveel meer dan alles wat hij al had gezegd. Dit was één van de activiteiten die een herinnering zouden achterlaten. Over tweehonderd jaar zou ze het er misschien nog eens over hebben tegen een ander, hoe ze met een jongen had zitten drinken op het dak van een gebouw. Elf op tien mister Allen.
Haar waarschuwing over de hoogtevrees werd meteen beantwoord door een grapje, Faye kon haar lach niet onderdrukken, ze hield haar hand voor haar mond en grinnikte zachtjes. Ze bleef staan bij het barretje in de lounge en vroeg hem wat hij dronk, alles dus. ‘Een jongen naar mijn hart.’ Merkte ze op terwijl ze haar wenkbrauwen kort wiebelde. The good stuff, hier hadden ze enkel bier. Ze nam een sixpack en keek kort naar de docent die deze dingen meestal wel in de gaten moest houden, maar er was er geen te zien. ‘De goede dingen zitten achter slot en grendel in de keuken. Dus we moeten het met bier doen, of tenzij je nog een ommetje wil maken.’ Ze zweeg en kwam terug recht. ‘Maar dat doe je beter s’avonds, als het er rustiger is, of tenzij je onzichtbaar kunt worden en door de muren kan heel wandelen dan kan je wel succes hebben op dit uur.’ Antwoordde ze hem meteen. Nu iets sterker gaan halen was haast onmogelijk, het keukenpersoneel was er actief bezig dus helaas. Ze nam de biertjes en hield ze hem voor. ‘Ook goed?’ Vroeg ze hem met een kleine glimlach. Net als hem dronk ook Faye alles. Of ze een betere manier wist als insider? ‘Ik ken de saaie manier en daarmee zou je ook niet echt ridderlijk voor de dag komen, we gaan je ego niet verpeste.’ Ze tikte hem kort knipogend tegen zijn borst. Ze was een vogel, ze kon vleugels krijgen zonder zelf compleet te moeten transformeren. Dus technisch gezien kon ze hem letterlijk naar het dak vliegen, maar dat was zo saai, vanuit haar standpunt. Ze wandelde terug met hem de lounge uit en ging meteen voor de trappen. ‘Hoogste verdiep en zien van daaruit it is.’ Ze draaide kort om haar as, glimlachend. Ja, je kon zien hoeveel zin ze hierin had … Outfit
