Boy, you know I'll be savin' my love for you. (+ Dante ♥)

Met een glimlach bracht Olivia het laatste beetje make-up op haar gezicht aan. Zo, dat was dat. Haar haren hadden weliswaar meegewerkt en haar make-up was er ook binnen een paar minuten opgegaan. Het leek wel alsof ze eindelijk wat geluk had wat dat betreft. Dat kwam omdat Olivia ontzettend gek was op feestjes, dus ook op het feest dat vanavond te wachten stond. En het was niet zomaar een feest, nee, het was een bal. En het was ook niet zomaar een bal, het was een gemaskerd bal. Waar Olivia zo snel een masker vandaan had moeten plukken, geen idee, maar het was gelukt. Al zou ze voorlopig niet in de buurt van de beeldende vorming sectie komen, omdat ze daar een flinke troep had gemaakt met het zoeken naar een passend masker.

Wat ook nieuw was, was dat ze zowaar een date had naar een feest. Dat was nog nooit eerder voorgekomen en Olivia was ontzettend blij. Dat was ook de reden dat ze extra mooi naar het feest wilde komen. Met een blij gezicht staarde Olivia naar haar jurk. Het was een echte jurk uit Italië, van een designer. Normaal gaf ze daar nooit zo om, maar ze vond deze jurk zo prachtig, dat ze hem had gekocht. Nou ja, haar oma had hem voor haar gekocht, zij had het geld in termijnen terugbetaald. Maar het was een investering, right? Ze wist namelijk dat ze op speciale gelegenheden altijd een prachtige jurk zou hebben. En die gelegenheid zou zich vanavond aandoen. Vandaar dat ze naar de jurk liep en hem voorzichtig op de grond legde. Olivia stapte erin en trok hem voorzichtig over haar lichaam naar boven. De jurk sloot perfect om haar lichaam en had een blote rug, wat betekende dat ze geen BH had aangetrokken. Agh, boeiend. Eigenlijk had ze haar telefoon in haar BH willen doen, maar ze besloot die toch maar op haar kamer te laten. Ze zou daar toch geen tijd voor hebben.

Toen ze haar jurk aanhad keek ze nogmaals in de spiegel en liet haar hand over de stof gaan. Yay! Ze zag er mooi uit. Voorzichtig spoot ze wat parfum in haar nek en stak haar voeten in haar zwarte heels. Als ‘final touch’ zette ze haar masker op. Ze haalde diep adem en stapte toen haar kamer uit. De schoenen waren ontzettend hoog, dus Olivia moest eventjes haar evenwicht zien te vinden, maar al snel had ze die gevonden en was ze er klaar voor.

De zenuwen gierden door haar lijf toen ze eenmaal voor de cafetaria stond. Olivia was iets vroeger omdat ze én bij de Muziekclub zat én omdat ze bij de organisatie zat. Het leek haar wel zo gepast om wat vroeger aan te komen. Daarom stond er nog praktisch niemand voor de deur toen ze aankwam. Nerveus wiebelde Olivia van haar ene been op haar andere. Ze was zenuwachtig. Ze wilde graag weten hoe Dante eruit zag en wat deze avond hen ging brengen. Het waren overigens positieve zenuwen, geen negatieve. De gebeurtenissen met haar ouders had ze speciaal voor vanavond opzij gezet. Ze had er ontzettend veel zin in. Olivia besloot dat het misschien wat tijdrovender was om eventjes heen en weer te ijsberen. Damn, als ze de hele avond op die heels moest lopen, dan zou ze ongetwijfeld morgen blaren hebben. Ach ja, alles voor de liefde, niet waar?

Met een vreemd grijnsje zat de jongeman op zijn bed met zijn hand te zwaaien. Het voelde goed, eindelijk uit dat verdomde gips. En geen dag te vroeg. Vandaag was het gemaskerd bal. Het was iets waar hij al sinds hij uit zijn coma kwam naar uit had gekeken. Omdat het weer eens iets anders was, iets wat hij al eerder had gedaan onder gewone mensen, maar nog nooit met andere mutanten. Plus, deze keer had hij een date. Niet zomaar een of ander meisje, nee, zijn eigen meisje. Vanaf het moment dat ze hem had mee gevraagd (want ja, zo was Liv wel, fuck alle tradities), had hij Irene gebeld om zijn masker en zijn pak op te sturen. Het was ofcourse op tijd aangekomen, dankzij vliegtuigen en alles.

Met een blij en enthousiast gevoel trok hij zijn outfit aan, behalve zijn overjas en het masker zelf. Het was hier best warm, en waarschijnlijk zou het beneden in de cafetaria niet anders zijn. Dan zou hij zijn jas wel ergens ditchen. In het begin was het wel zo mooi om zijn hele outfit aan te houden. Met een handigheid die verried dat hij dit eerder had gedaan, knoopte hij zijn bordeaux das. Zijn haar zat zoals altijd strak naar achter, al zou hij straks ook wel zijn hoed op z'n hoofd zetten.

Omdat hij wist dat Liv in het feestcommité zat, en in de muziekgroep, ging hij maar wat eerder naar de zaal dan anders. Hij had voor het buiten gaan zijn outfit compleet gemaakt, inclusief hoed en zwart-met-gouden masker. Met een brede glimlach liep hij door de gordijnen en keek hij de zaal rond. Hij was prachtig in gericht; de docenten en de schoolhoofden hadden echt wel hun best gedaan.

Alles in de ruimte vervaagde echter bij de aanblik van Olivia. Bijna viel zijn mond open. Met een beetje moeite en wat pritt hield hij die wel dicht. Ze zag er echt ongelooflijk prachtig uit. Dit had hij zelfs niet van haar verwacht. Ondanks haar masker zag hij onmiddelijk dat zij het was. Met een brede grijns stapte hij op haar af, pakte zachtjes haar hand beet en draaide hem om, waarbij hij haar tegen zich aan trok. Ze rook ook goddelijk lekker. "Ik zou werkelijk mensen vermoorden als ze tussen mij en jou zouden staan", Zei hij lachend. "Je ziet er prachtig uit babe", Vervolgde hij, iets minder creepy dan daarnet. Hij nam haar hand en drukte zacht een kusje op de bovenkant, waarna hij haar glimlachend in de ogen keek. Zijn avond kon nu al niet meer stuk..

- VS. BAE

suit suit mask

Maar haar hart stopte even toen ze hem zag. Wauw, hij zag er echt…geweldig uit. Olivia vond hem al ontzettend knap, maar nu zag hij er nog beter uit dan dat hij al deed. Ze kon het niet beheersen, maar ze kreeg rode wangetjes. Gelukkig was dat bijna niet te zien, omdat ze wat meer make-up op had dan normaal. Normaal was ze daar niet zo’n voorstander van, maar nu was het bal, dan mocht dat heus wel. Dante zou vast en zeker zelf ook wel weten dat zij niet zo in elkaar zat. Maar hoe hij eruit zag, wauw. En hij leek niet eens te weten hoe goed hij eruit zag. Toen hij met een brede grijns op haar afstapte, kon Olivia ook alleen maar glimlachen. Dante pakte haar hand beet en trok haar zachtjes tegen hem aan. Eventjes sloot ze haar ogen. Mmm, ze had hem gemist. Sinds dat ze was weg gegaan bij de ziekenzaal hadden ze elkaar niet echt meer gezien.

“Ik zou werkelijk mensen vermoorden als ze tussen jou en mij zouden staan” hoorde ze hem zeggen en Olivia grinnikte “Je ziet er prachtig uit, babe.” Ieh, hij vond haar mooi! Nice. Hij drukte een kus op haar hand en weer moest ze glimlachen. “Nou, jij ook hoor, je ziet er echt geweldig uit!” zei ze opgewekt en ze stak haar andere uit, die ze even zacht op zijn wang legde. “Strak in het pak” zei ze met een wiebelende wenkbrauw. Haar ogen gleden naar zijn armen en tot haar vreugde zag ze dat zijn gips verwijderd was. “Je gips is eraf!” stelde ze vast en blij keek ze hem aan. Dat was fijn, nu hoefde hij niet langer zijn handen niet te gebruiken. Olivia pakte zijn hand vast en grijnsde. “Voelt wel goed zeker, nu het eraf is?” Ze wilde hem eigenlijk naar zijn tatoeages vragen, maar ze wist dat dit een gevoelig onderwerp is. Dat zou ze niet expres gaan uitlokken, dat zou ze bewaren voor een moment dat ze met z’n tweetjes waren.

Hoe het er in de cafetaria uitzag, wist Olivia eigenlijk nog niet. Ze had het eindresultaat nog niet gezien, simpelweg omdat ze nog een hoop had moeten regelen en daarvoor hoefde ze niet in de cafetaria te zijn. De organisatie was slopend geweest, maar het had toch echt wel z’n vruchten afgeworpen. Terwijl ze Dantes hand nog vast had, liep ze achteruit, waardoor ze hem zachtjes meetrok en hem glimlachend aankeek, terwijl ze zachtjes op haar lippen beet. Voorzichtig duwde ze met haar rug de deur van de cafetaria open en draaide zich om. “Wauw!” was het eerste woordje dat aan haar mond ontsnapte. De personen die de cafetaria hadden verkleed, hadden zich daadwerkelijk overtroffen. Vlindertjes borrelde in het lichaam van Olivia, ze kreeg zo ontzettend veel zin in het feest. Olivia draaide zich om naar Dante en haar stralende glimlach stond op haar gezicht, door haar masker heen kon je zien dat haar ogen ook vol met vrolijkheid waren. “Het word zo leuk!” zei ze enthousiast en sloeg haar armen om hem heen. Haar hoofd liet ze tegen zijn schouder rusten. “Ik ben zo blij dat je mee kon gaan en dat je uit het gips bent en dat het hier zo mooi is en dat jij er zo geweldig uit ziet” Eventjes stopte Olivia. Wacht, dadelijk dacht hij dat ze dat nooit dacht? “Maar dat zie je altijd hoor! Maar nu extra weet je wel, omdat het bal nu is en ja, dan ga je vaak wat beter verkleed enzo, snap je? Dus uhm…” probeerde Oivia zich te verbeteren en sloeg haar ogen ten hemel. Damn.

Gelukkig, hij begreep haar. Dat was zo geweldig aan hun samen zijn, tot nu toe had hij haar altijd begrepen. Dat was fijn, Olivia hield namelijk van bevestiging. Glimlachend keek ze naar hem. Dante tilde voorzichtig haar kin wat omhoog en drukte kort, maar vol passie zijn lippen op de hare. Het gevoel dat Olivia weer had gehad, toen hij haar voor het eerst gezoend had in de ziekenvleugel, kwam weer terug. Het was veel te snel weer voorbij. Ze hoorde hem lachen en dat wekte een vrolijk gevoel bij haar op. “Ik vraag me af of ze hier iemand op wacht hebben rondlopen om te kleffe koppeltjes uit elkaar te halen, zoals in de films” zei hij en Olivia moest lachen. Ze keek even in het rond en haalde toen haar schouders op. “Weet je, ik zie hier eigenlijk geen lunchdame in de buurt” zei ze, terwijl ze snel nog een kusje op zijn mond drukte “AND SHE HAS NO POWER HER!” Bevestigend knikte Olivia en draaide zich toen om. Haar ogen gleden de muur af, op zoek naar een klok.

Het feest zou officieel pas over drie kwartier beginnen. Damn, ze waren wel erg te vroeg. “Voorlopig begint het nog niet” stelde ze vast en keek Dante toen aan “Dus we hebben nog even…” Olivia deed een stapje achteruit en liep toen naar een tafel, waar een enorme hoeveelheid aan voedsel en drinken op stond. Haar ogen gleden naar een enorme schaal met punch. “Heb jij dit wel eens op?” vroeg ze aan hem en staarde nerveus naar het goedje. Haar vinger raakte het bovenste laagje van het spul. ‘Punch’ heette het volgens persoon die het kwam brengen. “Het is iets Amerikaans, punch? Ik heb het nog nooit op in ieder geval…” Olivia pakte twee glazen en met een opscheplepel vulde ze de twee glazen. Wonder boven wonder kwam het allemaal in de glazen terecht en niet op haar jurk ofzo. Dat zou echt weer iets voor haar zijn en ze vervolgens de rest van de avond jankend op haar bed kon gaan liggen, omdat een van haar prachtigste jurken vies was.

Met de twee glazen in haar handen liep ze terug naar Dante en gaf hem één glas aan. “Cheers, babe” zei ze en liet haar glas zachtjes tegen de zijne tikken “Als we morgen ziek zijn, weten we waarvan het komt” zei ze grinnikend tegen hem en nam voorzichtig een slok, alsof ze als ze er mee in contact zou komen, alles uit zou spugen. Maar dat was niet zo. Gelukkig was dat niet zo. Want het was eigenlijk best wel lekker. Maar Dante was ook best wel lekker, daarom knuffelde ze hem weer en drukte een kusje op zijn kaaklijn. Terwijl ze daar stond, ontdekte ze een spiegel. Daar stonden ze dan, met z’n tweeën. “Awh, kijk!” zei ze enthousiast en wees naar de spiegel. Met een blik op de spiegel, kwam ze erachter dat ze er samen best goed uitzagen. Olivia had zich voor het eerst wat uitdagender gekleed dan normaal, haar blote rug zei genoeg. En Dante zag er ook gewoon geweldig uit, in zijn prachtige pak en zijn leuke hoedje. Het was origineel en dat was iets dat Olivia wel kon waarderen. En daarom mocht ze blij zijn dat hij met haar mee wilde gaan, dat zij met hem mocht zijn vanavond. En niet alleen vanavond, want ze kon morgen ook nog met hem zijn. En de dag daarna ook, en de dag daarna ook. En dat maakte het extra speciaal, dit bal was hun eerste echte dingetje.

“Eigenlijk is dit een soort van onze eerste echte date, right?” merkte Olivia op en keek hem eventjes aan “Of nou ja…tweede, als je ons avontuurtje in de keuken meetelt. Het valt me nog mee dat ze hier niet is, volgens mij had ze toen echt een radar bij zich ofzo…” Maar nu was dat niet zo en dat zorgde ervoor dat ze hem ongestoord kusjes, knuffels en dat soort dingen kon geven, iets waar ze vanavond zeker gebruik van ging maken.