And like a ghost in the silence I disappear ..vs.Open

Sneeuw, allemaal goed en wel, tot het in zijn tshirt zat. Hij werd er bijna gek van, echt waar. Sneeuw en Dante gingen niet zo goed samen, dat was algemeen bekend. Straks bevroor hij echt hoor, zweer. Upside was dan wel dat Esther hem geen pijn kon doen ofzo. Downside was; hij was fucking bevroren. Dan liever niet bevroren to be honest. Dus er was maar één remedie: in beweging blijven. Dus nu betekende dat aanvallen! Het was best grappig hoe zijn tweede sneeuwbal wel doel trof al had ze dat niet verwacht. Hij kon het toen ook niet laten om haar een beetje te plagen. Duh. Maar allemaal uit liefde hoor. “Dat was zodat jij een beetje goed zou voelen! Ik begin er nu een beetje in te komen, ik laat je eerst winnen en daarna kom ik keihard terug.” Riep ze terug. Dante lachte luidop. "Right, kom maar op dan!" Reageerde hij uitdagend, waarna hij opnieuw een paar sneeuwballen klaarmaakte om af te vuren.

Toen het toch wel even duurde voor hij nog iets hoorde, besloot hij om zelf weer in de aanval te gaan. Daar werd echter al snel een stokje voor gestoken. Ineens verraste ze hem door vlak voor hem op te duiken. Vanuit zijn liggende positie keek hij omhoog, recht in haar vrolijke gezicht. “Zei ik het niet!” Riep ze vrolijk, en hij overwoog razendsnel zijn opties. Wegrennen? Een aanval doen voor zij het kon? Ze had vier sneeuwballen. Vier. Omg. Dat was het dubbele van hem. Whoops. “Any last words, Rivera?” Vroeg ze toen. Wees een man, Dante, een man oké? Dus daarom schudde hij zijn hoofd. "Naah", Zei hij met een glimlachje. Daarna liet ze ineens alle sneeuwballen tegelijk vallen, recht op zijn hoofd en schouders.

Het voelde alsof iemand een hele emmer ijskoud water in zijn nek had leeggegoten. Ice Bucket Challenge iemand? Hij kwam er wat laat mee hoor. Hij sprong op en schudde aan zijn shirt, zodat de sneeuw er snel zou uit glijden. Omfg. Dit was echt te koud hoor. En toen hij eindelijk een beetje ijsvrij was, was Liv natuurlijk alweer weg. "Babe? Ik denk dat ik ermee ophoud hoor. Ik bevries, ik zweer", Zei hij luidop, in de hoop dat ze uit haar cover zou komen. Hij gooide de overige sneeuwballen op de grond. "Kijk, ik heb geen sneeuwballen meer. Kom op, dan gaan we terug?" Vervolgde hij. Stiekem ging hij haar meenemen naar zijn kamer hoor. Kon zij hem mooi terug opwarmen.

- VS. LIV

Olivia Del Rey

Yay, ze had haar revanche gehad! De sneeuwballen waren dus ook daadwerkelijk op hem terecht gekomen. Stiekem vond ze het wel zielig voor hem, want nu had hij het vast heel erg koud. Maar aan de andere kant: hij had haar ook geen genade getoond. Mmmm. Het was maar goed dat ze gauw was weggelopen, want nu zou hij vast wel revanche willen. En Olivia moest een strategie bedenken waardoor ze hem nu weer kon tegenaanvallen. Daarom zat ze nu in de bosjes, in een niet zo heel erg gemakkelijke houding. Eventjes staarde ze naar haar handen. Deze waren helemaal rood van de kou van de sneeuw. Met deze handen voelden ze aan haar wangen. Net zo koud. Brrrrrrrrr. Eigenlijk wilde Olivia wel naar binnen, maar aan de andere kant wilde ze ook niet dat dit moment zou stoppen. Want wanneer zou Olivia Dante weer zien? Ze sloeg haar ogen neer. Daar had ze eigenlijk nog niet aan gedacht. Meh, stomme Esther en Chris. Gingen ze maar van het eiland af, om nooit meer terug te komen.

“Babe? Ik denk dat ik er mee ophoud hoor. Ik bevries, ik zweer” hoorde ze Dante roepen en ze glimlachte. Waarschijnlijk hadden ze allebei hetzelfde gedacht. Voorzichtig kwam ze uit haar bosje tevoorschijn en zag ze nog net hoe hij zijn sneeuwballen liet vallen. Dante meende het, hij ging haar niet in een hinderlaag lokken. Ze was maar een paar meter achter hem vandaan en ze stapte uit haar bosje. Olivia woelde de sneeuw uit haar haren en veegde haar jas af. Toen liep ze op hem af en sloeg ze van achteren haar armen om hem heen, haar hoofd legde ze eventjes zachtjes tegen zijn rug, terwijl ze haar ogen sloot. Mmmm, lieve Dante. Ze was zo gek op hem, ondanks alle shit die ze nu al moesten meemaken. Sommige meisjes hadden het misschien allang opgegeven, maar Olivia niet. Zelf had ze ook niet het makkelijkste leven gehad en als ze nu zou opgeven, dan zou ze het beste wat tot nu toe in haar leven was gebeurd, zomaar weggooien. En ze had het geprobeerd, een paar dagen zonder contact met hem, maar het was haar niet gelukt. Het maakte haar niet eens uit of ze elkaar elke dag zouden zien, maar alleen al sms contact was voor haar geweldig. Die dagen zonder dat ze elkaar hadden gesproken waren een marteling voor haar geweest. En daarom wilde ze eigenlijk niet dat dit moment zou eindigen, maar alle momenten kwamen tot een einde.

Olivia liet hem los en ging voor hem staan. Een onschuldig glimlachje stond op haar gezicht. Toen kwam er een serieuze blik op haar gezicht en een frons verscheen tussen haar wenkbrauwen. “Maar…als we nu gaan, wanneer zie ik je dan weer?” piepte ze zachtjes en ze keek hem in zijn ogen aan. Olivia slikte. “Want ik ga je zo missen dan…”

Als hij nu niet een warm bed of op z'n minst een warm deken binnen handbereik kreeg in de komende 15 minuten, hield hij er mee op hoor. Dan kwam hij de rest van het jaar niet meer buiten. Sneeuw was leuk maar het had zijn limiet. En voor Dante was dat limiet bereikt. Oké, een sneeuwman maken en al die dingen kon ook leuk zijn. Zeker een sneeuwballengevecht. En dat met het liefste meisje op deze hele planeet dan nog wel. Dat maakte het zeker ook wel een pak interessanter. Maar ze had hem met haar laatste aanval goed te pakken gekregen en hij merkte hoe hij meer en meer koude rillingen over zijn rug voelde lopen. Binnen no time rilde hij nog uit elkaar hoor. En daar had hij momenteel niet zoveel zin in.

Dus hij besloot maar dat hij zich over zou geven, al zou hij het natuurlijk letterlijk zeggen. Meer een tactisch eindpunt aan een activiteit knopen. Of zoiets. Yeah. Dat klonk al veel minder dramatisch dan zich overgeven. Maar de jongen was niet van plan om hier alleen te vertrekken. Dus daarom riep hij Liv maar. Waar had ze zich zelfs verstopt? En ineens voelde hij haar armen om zich heen slaan. Aww, surprise cuddles yay! Dante nam even haar handen in de zijne en kneep er zachtjes in. Damn die voelden koud aan. Zijn kleine cutie kwam uiteindelijk voor hem staan en keek hem met een lief, onschuldig glimlachje aan.

Haar lief gezicht veranderde plots een bezorgde frons. “Maar…als we nu gaan, wanneer zie ik je dan weer?” Piepte ze, en meteen zonk zijn hart letterlijk de grond in ofzo. Ze keek hem met de meest trieste blik ooit aan. “Want ik ga je zo missen dan…” Dante sloeg zijn armen troostend om haar heen. "Weet je, ik denk dat ik je gewoon mee neem naar mijn kamer", Zei hij toen doodserieus, waarna hij een kusje op haar voorhoofd drukte. "Want fuck alle regels enzo", Grijnsde hij toen. Yeah, dit voelde best goed. Veel beter dan wat dan ook. Dus waarom zou hij zijn gevoelens negeren? Hij nam haar hand vast en liet zijn koude vingers tussen die van haar glijden. Met een vrolijk glimlachje trok hij haar mee, richting het schoolgebouw. Richting zijn kamer. En niemand zou hem kunnen stoppen.

- VS. LIV

» Sometimes we think we want to disappear, but all we really want is to be found [open]
» [PLOT] Ghost Protocol
» [Room 13] Ghost town
» Ghost from the past. [Devon]
» D-A-N-G-E-R-O-U-S [OPEN]